Art. 2. Postępowanie grupowe w sprawach o roszczenia pieniężne
Ustawa z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym
1. Postępowanie grupowe w sprawach o roszczenia pieniężne jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy wysokość roszczenia każdego członka grupy została ujednolicona poprzez zrównanie wysokości roszczenia dochodzonego przez członków grupy lub podgrupy.
2. Ujednolicenie wysokości roszczeń może nastąpić w podgrupach, liczących co najmniej 2 osoby.
3. W sprawach o roszczenia pieniężne powództwo może ograniczać się do żądania ustalenia odpowiedzialności pozwanego za określone zdarzenie lub zdarzenia. W takim przypadku powód nie jest obowiązany wykazywać interesu prawnego w ustaleniu.
4. Uwzględniając żądanie ustalenia odpowiedzialności pozwanego za określone zdarzenie lub zdarzenia, sąd ustala okoliczności wspólne członkom grupy, stanowiące przesłanki dochodzonych przez nich roszczeń.
- Ujednolicenie wysokości dochodzonych roszczeń pieniężnych (art. 2 ust. 1 -2 u.p.g.)
- Ograniczenie żądania ustalenia odpowiedzialności pozwanego (art. 2 ust. 3 u.p.g.)
- Powództwo o ustalenie odpowiedzialności pozwanego w sprawie o roszczenie pieniężne wynikające z czynu niedozwolonego stanowiącego jedno zdarzenie
- Pojęcie „odpowiedzialności pozwanego” na gruncie art. 2 ust. 3
- Kontrola postanowień (art. 385[1] k.c.) w postępowaniu grupowym o ustalenie odpowiedzialności banku wobec kredytobiorców
- Zarzut przedawnienia roszczenia pieniężnego w postępowaniu o ustalenie odpowiedzialności pozwanego