Art. 6724. Obowiązki procodawcy
Kodeks pracy
§ 1. Pracodawca jest obowiązany:
1) zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną materiały i narzędzia pracy, w tym urządzenia techniczne, niezbędne do wykonywania pracy zdalnej;
2) zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną instalację, serwis, konserwację narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej lub pokryć niezbędne koszty związane z instalacją, serwisem, eksploatacją i konserwacją narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej, a także pokryć koszty energii elektrycznej oraz usług telekomunikacyjnych niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej;
3) pokryć inne koszty niż koszty określone w pkt 2 bezpośrednio związane z wykonywaniem pracy zdalnej, jeżeli zwrot takich kosztów został określony w porozumieniu, o którym mowa w art. 67[20] § 1 i 2, regulaminie, o którym mowa w art. 67[20] § 3 i 4, poleceniu, o którym mowa w art. 67[19] § 3, albo porozumieniu, o którym mowa w art. 67[20] § 5 zdanie drugie;
4) zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną szkolenia i pomoc techniczną niezbędne do wykonywania tej pracy.
§ 2. Strony mogą ustalić zasady wykorzystywania przez pracownika wykonującego pracę zdalną materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej, niezapewnionych przez pracodawcę, spełniających wymagania określone w rozdziale IV działu dziesiątego.
§ 3. W przypadku, o którym mowa w § 2, pracownikowi wykonującemu pracę zdalną przysługuje ekwiwalent pieniężny w wysokości ustalonej z pracodawcą.
§ 4. Obowiązek pokrycia kosztów, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3, albo wypłaty ekwiwalentu, o którym mowa w § 3, może być zastąpiony obowiązkiem wypłaty ryczałtu, którego wysokość odpowiada przewidywanym kosztom ponoszonym przez pracownika w związku z wykonywaniem pracy zdalnej.
§ 5. Przy ustalaniu wysokości ekwiwalentu albo ryczałtu bierze się pod uwagę w szczególności normy zużycia
materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, ich udokumentowane ceny rynkowe oraz ilość materiału
wykorzystanego na potrzeby pracodawcy i ceny rynkowe tego materiału, a także normy zużycia energii elektrycznej oraz koszty usług telekomunikacyjnych.
Komentarz redakcyjny
opracowany przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI)
I. Przedmiot regulacji
Art. 67[24] k.p. reguluje obowiązki pracodawcy związane z organizacją pracy zdalnej, w szczególności w zakresie dostarczania narzędzi pracy oraz pokrywania kosztów jej wykonywania. Przepis ten nie ma zastosowania do okazjonalnej pracy zdalnej, której dotyczy art. 67[33] § 2 k.p.
II. Zakres świadczeń – natura i pieniądz
Przepis rozróżnia dwa typy świadczeń: świadczenia w naturze (sprzęt, oprogramowanie, instalacja) oraz świadczenia pieniężne (ekwiwalent, ryczałt, pokrycie kosztów). Zasadniczo obowiązkiem pracodawcy jest zapewnienie sprzętu i materiałów niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej. Wyjątkiem jest szkolenie i pomoc techniczna, które muszą być zapewnione w naturze i nie mogą być zastąpione zapłatą pieniężną.
III. Rodzaje kosztów pokrywanych przez pracodawcę
Do kosztów, które pracodawca musi pokryć, należą: 1) materiały i narzędzia pracy, w tym urządzenia techniczne, oraz ich instalacja i konserwacja; 2) koszty energii i usług telekomunikacyjnych (obowiązkowo); 3) inne koszty bezpośrednio związane z pracą zdalną, jeśli są przewidziane w porozumieniu, regulaminie, poleceniu lub umowie. Forma świadczeń może być ustalona przez strony.
IV. Ekwiwalent pieniężny i ryczałt
Pracownik może korzystać z własnych narzędzi, jeśli spełniają normy BHP i ergonomii. Wówczas przysługuje mu ekwiwalent pieniężny ustalany indywidualnie. Pracodawca może również wypłacać ryczałt, który musi odpowiadać przewidywanym kosztom ponoszonym przez pracownika. Należy brać pod uwagę zużycie sprzętu, ceny rynkowe i zużycie mediów.
V. Kwalifikacja podatkowa świadczeń
Ekwiwalent i ryczałt nie stanowią przychodu pracownika, jeśli odpowiadają realnym kosztom. Świadczenia zbyt niskie mogą być dochodzone uzupełniająco, a zbyt wysokie mogą zostać uznane za przychód opodatkowany. Pracodawca powinien więc dokumentować sposób ustalania wysokości świadczeń.
VI. Odpowiedzialność materialna pracownika
Pracownik ponosi odpowiedzialność za sprzęt i materiały powierzone mu do pracy zdalnej. W przypadku szkody nieumyślnej stosuje się ogólne zasady odpowiedzialności (art. 114–122 k.p.), natomiast w przypadku mienia powierzonego – reżim art. 124 k.p., czyli pełna odpowiedzialność za brak wyliczenia się z powierzonego mienia.
VII.
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
