Art. 4497. Ograniczenie odpowiedzialności odszkodowawczej za szkody na mieniu
Kodeks cywilny
§ 1. Odszkodowanie za szkodę na mieniu nie obejmuje uszkodzenia samego produktu ani korzyści, jakie poszkodowany mógłby osiągnąć w związku z jego używaniem.
§ 2. Odszkodowanie na podstawie art. 4491 nie przysługuje, gdy szkoda na mieniu nie przekracza kwoty będącej równowartością 500 euro.
Komentarz redakcyjny
opracowano przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI)
I. Część ogólna
Art. 449[7] k.c. ustanawia istotne ograniczenia odpowiedzialności producenta za szkody majątkowe wyrządzone przez produkt niebezpieczny, będąc integralną częścią reżimu odpowiedzialności deliktowej uregulowanego w art. 449[1] i n. k.c. Przepis ten formułuje dwie podstawowe reguły wyłączające obowiązek odszkodowawczy: po pierwsze, eliminację z zakresu naprawienia szkody uszczerbku polegającego na uszkodzeniu lub zniszczeniu samego produktu, a po drugie – wykluczenie roszczeń w przypadku, gdy wartość szkody na mieniu nie przekracza równowartości 500 euro.
W świetle poglądów doktryny przepis ten realizuje dwa cele systemowe. Po pierwsze, ogranicza odpowiedzialność do przypadków rzeczywistego, zewnętrznego uszczerbku, który nie polega na zawodności samego produktu, ale na jego oddziaływaniu na inne dobra prawne. Po drugie, ustanawia próg wartościowy, mający na celu zapobieżenie nadmiernej liczbie postępowań sądowych w sprawach o drobne szkody. Tego rodzaju regulacja została zaimplementowana wprost z art. 9 lit. b dyrektywy 85/374/EWG, przy czym polski ustawodawca zdecydował się na przyjęcie interpretacji zbieżnej z orzecznictwem TSUE, zgodnie z którą próg 500 euro stanowi warunek dopuszczalności dochodzenia roszczenia, a nie mechanizm pomniejszania jego wysokości.
Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem piśmiennictwa, komentowany przepis nie stoi na przeszkodzie dochodzeniu naprawienia szkody w innych reżimach odpowiedzialności – w szczególności kontraktowym lub klasycznym delikcie – jeżeli spełnione są przesłanki ich zastosowania. W praktyce oznacza to, że poszkodowany nie jest całkowicie pozbawiony ochrony w sytuacji szkody bagatelnej lub szkody w samym produkcie, lecz musi sięgnąć po odpowiednie środki prawne przewidziane w ramach rękojmi, gwarancji lub odpowiedzialności ex contractu.
Komentowany przepis nie znajduje zastosowania do szkód na osobie, które podlegają pełnemu naprawieniu niezależnie od ich rozmiaru. Doktryna podkreśla tu jednolicie, że jakiekolwiek ograniczenia w zakresie rekompensaty szkód osobowych byłyby sprzeczne z fundamentalnymi zasadami odpowiedzialności deliktowej i ochrony dóbr osobistych.
II. Kontekst systemowy art. 449[7] k.c.
Art. 449[7] k.c. należy do szczególnego reżimu odpowiedzialności cywilnoprawnej za szkody
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
