Art. 383. Przyjęcie świadczenia przez jednego z wierzycieli uprawnionych do świadczenia niepodzielnego
Kodeks cywilny
Jeżeli jeden z wierzycieli uprawnionych do świadczenia niepodzielnego przyjął świadczenie, jest on odpowiedzialny względem pozostałych wierzycieli według tych samych zasad co wierzyciel solidarny.
Komentarz redakcyjny
opracowano przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI)
I. Część ogólna
Art. 383 k.c. reguluje sytuację, w której jedno z kilku świadczeń niepodzielnych zostaje spełnione przez dłużnika do rąk jednego tylko z uprawnionych wierzycieli. W takim przypadku wierzyciel, który przyjął świadczenie, ponosi względem pozostałych współwierzycieli odpowiedzialność według zasad przewidzianych dla solidarności czynnej, określonych w art. 378 k.c.
W przeciwieństwie do art. 381 k.c., który dotyczy stosunku dłużnik–wierzyciel w kontekście świadczeń niepodzielnych, komentowany przepis odnosi się wyłącznie do relacji między współwierzycielami. Podstawą odpowiedzialności jest tu sam fakt przyjęcia świadczenia przez jednego z nich – niezależnie od tego, czy miało to miejsce za zgodą pozostałych, bez niej, czy nawet wbrew ich sprzeciwowi. Zgodnie z art. 378 k.c., zakres roszczeń regresowych determinowany jest treścią istniejącego stosunku między współwierzycielami, a w przypadku jego braku – rozliczenie następuje w częściach równych.
Celem przepisu jest ochrona interesów wierzycieli, którzy nie uczestniczyli w przyjęciu świadczenia, a którzy mimo to zachowują prawo do udziału w jego wartości lub w rzeczywistym współkorzystaniu z jego przedmiotu. W doktrynie dopuszcza się zarówno regres w formie pieniężnej, jak i niepieniężnej – w zależności od charakteru świadczenia.
II. Objaśnienie pojęć
1. "Świadczenie niepodzielne"
Świadczenie niepodzielne to takie, które ze względu na swój charakter nie może być spełnione częściowo bez uszczerbku dla jego istoty. Niepodzielność może wynikać z natury świadczenia, jego celu lub woli stron. Typowym przykładem świadczenia niepodzielnego jest przeniesienie własności jednej rzeczy lub wykonanie usługi, której nie można rozdzielić na części pomiędzy kilku wierzycieli.
W kontekście art. 383 k.c. niepodzielność świadczenia oznacza, że dłużnik nie może spełnić świadczenia osobno wobec każdego z wierzycieli – musi je spełnić w całości, a więc na rzecz wszystkich łącznie lub – jeśli do tego dojdzie – do rąk jednego z nich. Jeżeli jednak świadczenie zostanie spełnione tylko wobec jednego wierzyciela, powstają roszczenia regresowe pozostałych współwierzycieli względem tego,
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
