Art. 5565. Ograniczenie rygoryzmu w stosunku do nieprofesjonalnych przedsiębiorców
Kodeks cywilny
Przepisów art. 563 oraz art. 567 § 2 dotyczących kupującego nie stosuje się do osoby fizycznej zawierającej umowę bezpośrednio związaną z jej działalnością gospodarczą, gdy z treści tej umowy wynika, że nie posiada ona dla tej osoby charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez nią działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
Komentarz redakcyjny
opracowano przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI)
1. Część ogólna
Art. 556[5] k.c. został wprowadzony ustawą z 31 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych i wszedł w życie 1 stycznia 2021 r. Stanowi on uzupełnienie art. 556[4] k.c., który rozszerza ochronę przysługującą konsumentom na osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, jeżeli zawierana przez nie umowa nie ma dla nich charakteru zawodowego. Komentowany przepis wprowadza dalsze konsekwencje tego rozszerzenia, wyłączając stosowanie art. 563 i 567 § 2 k.c. do takich osób.
Z perspektywy systemowej art. 556[5] k.c. nie kreuje odrębnych praw ani obowiązków, lecz modyfikuje zakres zastosowania istnieących przepisów o rękojmi. Funkcją przepisu jest zatem ograniczenie rygoryzmu w stosunku do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które w konkretnej sytuacji nabywają rzeczy nie jako profesjonaliści, lecz w warunkach porównywalnych do konsumentów.
2. Zakres zastosowania przepisu
Art. 556[5] k.c. znajduje zastosowanie do osoby fizycznej, która zawiera umowę sprzedaży bezpośrednio związaną z jej działalnością gospodarczą, jeżeli z treści tej umowy wynika, że umowa nie ma dla niej charakteru zawodowego. Ocena charakteru zawodowego dokonywana jest przede wszystkim na podstawie przedmiotu działalności ujawnionego w CEIDG.
W takiej sytuacji do kupującego nie stosuje się art. 563 k.c. (dotyczącego utraty uprawnień z rękojmi w przypadku niedopełnienia aktów staranności) oraz art. 567 § 2 k.c. (obowiązek sprzedaży rzeczy przez kupującego z zachowaniem należytej staranności w razie niebezpieczeństwa jej pogorszenia). Oznacza to, że osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą może korzystać z uprawnień z tytułu rękojmi, nawet jeżeli nie zbadała rzeczy w czasie i sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i nie zawiadomiła niezwłocznie sprzedawcy o wadzie. Nie ciąży na niej także obowiązek podjęcia działań w przypadku ryzyka pogorszenia rzeczy.
3. Rozbieżności interpretacyjne
Problem interpretacyjny dotyczy sposobu ustalenia, czy dana umowa ma dla osoby fizycznej prowadącej działalność gospodarczą charakter zawodowy. W praktyce najczęściej analizuje się to
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
