Art. 61. Dostęp organów centralnych do informacji

1.  W warunkach przewidzianych w niniejszym rozdziale i w drodze wyjątku od art. 51 ust. 4 wezwany organ centralny wykorzystuje wszystkie właściwe i uzasadnione środki, by uzyskać informacje, o których mowa w ust. 2, konieczne do ułatwienia uzyskania, zmiany, uznania i stwierdzenia wykonalności lub wykonania orzeczenia w danej sprawie.

Organy publiczne lub organy administracyjne, które w ramach swoich zwykłych obowiązków przechowują w wezwanym państwie członkowskim informacje, o których mowa w ust. 2, i są odpowiedzialne za ich przetwarzanie w rozumieniu przepisów dyrektywy 95/46/WE, przekazują je z zastrzeżeniem ograniczeń uzasadnionych względami bezpieczeństwa narodowego lub porządku publicznego, wezwanemu organowi centralnemu na jego wniosek, gdy organ ten nie posiada bezpośredniego dostępu do tych informacji.

Państwa członkowskie mogą wyznaczyć organy publiczne lub organy administracyjne, które mają przekazywać wezwanemu organowi centralnemu informacje, o których mowa w ust. 2. Gdy państwo członkowskie dokonuje takiego wyznaczenia, zapewnia, by wybór takich organów publicznych i organów administracyjnych umożliwił jej organowi centralnemu — zgodnie z niniejszym artykułem — dostęp do informacji będących przedmiotem wniosku.

Wszystkie inne osoby prawne, które przechowują w wezwanym państwie członkowskim informacje, o których mowa w ust. 2, i są odpowiedzialne za ich przetwarzanie rozumieniu dyrektywy 95/46/WE, przekazują je wezwanemu organowi centralnemu, na jego wniosek jeśli organ ten jest do tego upoważniony na mocy prawa wezwanego państwa członkowskiego.

W razie potrzeby wezwany organ centralny przekazuje uzyskane w ten sposób informacje wzywającemu organowi centralnemu.

2.  Informacje, o których mowa w niniejszym artykule, obejmują informacje przechowywane przez organy publiczne, organy administracyjne lub osoby, o których mowa w ust. 1. Zakres przekazywanych informacji musi być wystarczający, odpowiedni oraz nie może być nadmierny i dotyczy:

a) adresu dłużnika lub wierzyciela;

b) dochodów dłużnika;

c) nazwy pracodawcy dłużnika lub rachunku albo rachunków bankowych dłużnika;

d) majątku dłużnika.

Do celów wydania orzeczenia lub jego zmiany wezwany organ centralny może wystąpić o informacje, o których mowa w lit. a).

Do celów uznania, stwierdzenia wykonalności lub wykonania orzeczenia, wezwany organ centralny może wystąpić o wszystkie informacje, o których mowa w akapicie pierwszym. Jednak o informacje wymienione w lit. d) występuje się wyłącznie, jeżeli informacje wymienione w lit. b) i lit. c) nie są wystarczające, by możliwe było wykonanie orzeczenia.