Art. 68. Opłata stała w kwocie 100 złotych
Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
Opłatę stałą w kwocie 100 złotych pobiera się od wniosku o:
1) udzielenie, zmianę lub uchylenie zabezpieczenia roszczenia;
2) wydanie, zmianę, uchylenie, stwierdzenie wygaśnięcia, zmianę wykonania, ograniczenie wykonania lub zakończenie wykonania europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym;
3) uzyskanie informacji o rachunku bankowym, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 655/2014 z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającym procedurę europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym w celu ułatwienia transgranicznego dochodzenia wierzytelności w sprawach cywilnych i handlowych (Dz. Urz. UE L 189 z 27.06.2014, str. 59).
Komentarz redakcyjny
Opłata od wniosku
Obowiązek uiszczenia opłaty stałej w kwocie 100 zł odnosi się do wniosków składanych w toku wszczętego postępowania lub po jego zakończeniu (por. art. 730 § 2 zd. 2 k.p.c.), niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z roszczeniem pieniężnym, czy niepieniężnym.
Na podstawie art. art. 95 ust. 1 pkt 1 u.k.s.c. nie pobiera się opłat od wniosku o udzielenie zabezpieczenia zgłoszonego w piśmie rozpoczynającym postępowanie.
W razie zgłoszenia wniosku o udzielenie zabezpieczenia roszczenia pieniężnego przed wszczęciem postępowania rozpoznawczego pobiera się czwartą część opłaty należnej od pozwu o to roszczenie. A contrario, wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia niepieniężnego złożony przed wszczęciem postępowania podlega opłacie w wysokości 100 zł (art. 69 ust. 1 u.k.s.c.).
Opłata od zażalenia
Wysokość opłaty od zażalenia w postępowaniu cywilnym reguluje art. 19 ust. 3 pkt 2 u.k.s.c., zgodnie z którym opłata od zażalenia wynosi piątą część opłaty, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Jest to przepis ogólny regulujący wysokość opłaty od wszystkich zażaleń przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego, od którego wyjątki powinny być wprost określone w przepisach prawa (por. uz. uchwały SN z dnia 8 kwietnia 2009 r., II PZP 1/09).
W art. 19 ust. 3 pkt 2 u.k.s.c. ustawodawca posłużył się ogólnym terminem "zażalenia" nie dokonując żadnego rozróżnienia na poszczególne ich kategorie, co oznacza, że obejmuje on wszystkie zażalenia wniesione w sprawie.
Ustawodawca wprowadzając w art. 22 u.k.s.c. katalog zażaleń od których pobiera się opłatę stałą zdecydował, które z nich z uwagi na specyfikę przedmiotu zaskarżenia, powinny być potraktowane odrębnie. Przyjęty przez ustawodawcę w art. 22 u.k.s.c. katalog zażaleń od których pobierana jest niewygórowana opłata stała w kwocie 100 zł (40 zł w stanie prawnym przed 21 sierpnia 2019 r.) wskazuje, że są to zażalenia które w większości dotyczą spraw porządkowych oraz praw i obowiązków podmiotów nie będących stronami postępowania (oddalenie wniosku
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
