ENA - przesłanki odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania

Zgodnie z utrwalonym i zasługującym na pełną aprobatę orzecznictwem Sądu Najwyższego, wyłącznymi podstawami odmowy wykonania ENA są jedynie te przesłanki, które wskazują przepisy art. 607p k.p.k. i art. 607r k.p.k., a w przypadku nakazu europejskiego wydanego w celu wykonania kary pozbawienia wolności lub środka polegającego na pozbawieniu wolności wobec osoby ściganej, także przepisy art. 607s k.p.k., będące wynikiem implementacji do polskiego systemu prawnego art. 3 i art. 4 Decyzji Ramowej Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób pomiędzy Państwami Członkowskimi (2002/584/WS i SW) (por. uchwała SN z dnia 20 lipca 2006 r., sygn. I KZP 21/06; postanowienie SN z dnia 8 grudnia 2008 r., sygn. V KK 332/08; postanowienie SA w Szczecinie z dnia 13 grudnia 2006 r., II AKz 404/06).

Skoro tylko przepisy art. 607p i 607r k.p.k. określają podstawy obligatoryjnej (art. 607p k.p.k.), czy fakultatywnej odmowy wykonania nakazu europejskiego (art. 607r k.p.k.), będąc „jedynym pryzmatem oceny dopuszczalności przekazania osoby ściganej na podstawie ENA” (przywołane wyżej postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2008 r.), to wyłącznie powołując się na przesłanki wymienione w tych przepisach wolno polskiemu sądowi odmówić wykonania nakazu.

Postanowienie SN z dnia 12 września 2012 r., V KK 223/12

Standard: 17086 (pełna treść orzeczenia)