Renta rodzinna w stosunkach konkubenckich

Przepis art. 67 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS ten wyraźnie określa, że uprawnionym do renty rodzinnej jest małżonek (wdowa i wdowiec), nie pozostawiając wątpliwości, że uprawnienie to nie dotyczy osoby pozostającej w związku faktycznym (konkubinacie). Trafnie zatem Sąd Apelacyjny wskazał, że pozostawanie w konkubinacie jest pozbawione prawnej doniosłości dla uprawnienia do renty rodzinnej. Dodać należy, że dotyczy to również sytuacji gdy konkubinat łączy osoby rozwiedzione, a więc pozostające wcześniej w związku małżeńskim (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z 29 października 1998 r., II UKN 286/98, OSNAPiUS 1999 r. nr 23, poz. 760).

Postanowienie SN z dnia 14 kwietnia 2015 r., II UK 310/14

Standard: 17071 (pełna treść orzeczenia)

Konkubinat z inną kobietą nie wyłącza wspólności małżeńskiej. Przeciwna norma nie wynika z art. 70 ust. 3 ustawy emerytalnej ani z uchwały powiększonego składu Sądu Najwyższego z 26 października 2006 r., III UZP 3/06. Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z 29 listopada 2006 r., II UK 105/06. W podobnej sprawie powiedziano, że małżonek, który mieszka oddzielnie, lecz do dnia śmierci realizuje powinność pomocy finansowej na rzecz żony, płynącą z troski o jej potrzeby i wykazuje poszanowanie przynajmniej majątkowych obowiązków małżeńskich, pozostaje we wspólności z małżonkiem, którego opuścił.

W sprawie ustalono, że małżonkowie nie zamierzali się rozwieść ani przeprowadzić separacji. Przeciwnie ustalono, że mieli się zejść, co koresponduje z innymi faktami, nie tylko z łożeniem stałych kwot dla żony i córki, utrzymywaniem kontaktów z żoną i dziećmi, zamieszkiwaniem jej z rodzicami męża i opieką nad nimi. Niezależnie od tej argumentacji, taka sytuacja nie powinna prowadzić do pokrzywdzenia małżonka, który dążył do utrzymywania łączności małżeńskiej i rodzinnej. Ostatecznie też nie bez znaczenia było zachowanie wnioskodawczyni po śmierci męża.

Wyrok SN z dnia 17 kwietnia 2014 r., I UK 391/13

Standard: 17072 (pełna treść orzeczenia)