Zwrot wniosku o ogłoszenie upadłości ze względu na braki adresowe (art. 29 p.u.)

W myśl art. 29 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe, jeżeli na skutek braku lub wskazania nieprawidłowego adresu dłużnika lub niewykonania innych zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego biegu, wniosek o ogłoszenie upadłości zwraca się. W postępowaniu w przedmiocie ogłoszenia upadłości nie stosuje się przepisów o zawieszeniu postępowania (art. 35 in fine). Dlatego też skutki braku lub wskazania nieprawidłowego adresu dłużnika, jak też niewykonania innych zarządzeń uniemożliwiających nadanie sprawie biegu unormowano w art. 29 w odmienny sposób niż w kodeksie postępowania cywilnego. W ocenie Sądu jednakże, z racji tego, iż w postępowaniu w przedmiocie ogłoszenia upadłości stosuje się odpowiednio przepisy księgi pierwszej Kodeksu postępowaniu cywilnego, z wyjątkiem przepisów o zawieszeniu (art. 35 pr. upadł.), ustawodawca przyznał sądowi upadłościowemu, w przypadku zaistnienia jedynie analogicznych sytuacji jak wskazane w art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c., uprawnienie do zwrotu wniosku pomimo nadania biegu sprawie.

Przepis art. 29 powołanej ustawy stanowi podstawę do zwrotu wniosku tylko w sytuacji, gdy wnioskodawca bądź nie wskazał swojego adresu, bądź wskazał adres niewłaściwy i nie można było zastosować art. 130 k.p.c. - gdy wnioskodawca występuje w sprawie samodzielnie lub art. 28 ust. 1 Prawa upadłościowego - gdy jest reprezentowany przez fachowego pełnomocnika. Przez " inne zarządzenia", o jakich mowa we wskazanym przepisie, należy rozumieć zarządzenia odnoszące się do braków wniosku o podobnym charakterze.

Skoro w postępowaniu upadłościowym, w przypadku zaistnienia analogicznych sytuacji jak wskazane w art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c., Sąd ma uprawnienie do zwrotu wniosku na podstawie art. 29 ustawy Prawo upadłościowe, to należy odwołać się do stanowiska wyrażonego w orzecznictwie przy zawieszeniu postępowania na podstawie powołanego powyżej przepisu, iż może ono nastąpić tylko w razie niewykonania przez powoda zarządzenia o charakterze formalnym, na skutek którego sprawie nie można nadać biegu. Nie dotyczy to natomiast niewykonania postanowienia dowodowego, które może skutkować jedynie następstwami z art. 233 § 2 k.p.c. (postanowienie SN z 29 marca 1982 r., IV CZ 44/82, LEX nr 8407). Przepis powyższy bowiem wyraźnie stanowi, że jeżeli na skutek niewykonania innych zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego biegu, to wówczas może nastąpić zwrot wniosku.

Brak szczegółowego przebiegu zadłużenia oraz nie wskazanie łącznej wysokości rat kredytów i pożyczek należnych od dłużnika od początku zadłużania się nie są okolicznościami uniemożliwiającymi nadanie biegu sprawie, a winny być ustalane i rozpoznawane merytorycznie, w toku postępowaniu upadłościowego.

Nie zaistniały zatem żadne przeszkody, aby na tym etapie nadać dalszy bieg sprawie. Sąd upadłościowy może bowiem zwrócić się do wskazanych wierzycieli o stosowne dokumenty. Dopiero problemy w uzyskaniu odpowiednich dokumentów przez Sąd mogłyby być rozpatrywane jako przesłanka niemożności nadania sprawie dalszego biegu. To, że na dłużniku spoczywa obowiązek wykazania przesłanek do ogłoszenia upadłości i przedstawienia stosownych dowodów nie może być podstawą do zwrotu wniosku w sytuacji ich nie przedstawienia, a jedynie podstawą do merytorycznego rozpoznania wniosku i w przypadku braku wykazania podstaw do ogłoszenia upadłości oddalenia tego wniosku.

Reasumując, brak przedłożenia omawianych dokumentów w tej konkretnej sprawie nie jest przeszkodą do nadania dalszego biegu sprawie.

Postanowienie SO w Bydgoszczy z dnia 27 listopada 2017 r., VIII Gz 172/17

Standard: 16636 (pełna treść orzeczenia)

W myśl art. 29 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe, jeżeli na skutek braku lub wskazania nieprawidłowego adresu dłużnika lub niewykonania innych zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego biegu, wniosek o ogłoszenie upadłości zwraca się.

W postępowaniu w przedmiocie ogłoszenia upadłości nie stosuje się przepisów o zawieszeniu postępowania (art. 35 in fine). Dlatego też skutki braku lub wskazania nieprawidłowego adresu dłużnika, jak też niewykonania innych zarządzeń uniemożliwiających nadanie sprawie biegu unormowano w art. 29 w odmienny sposób niż w kodeksie postępowania cywilnego. W ocenie Sądu jednakże, z racji tego, iż w postępowaniu w przedmiocie ogłoszenia upadłości stosuje się odpowiednio przepisy księgi pierwszej Kodeksu postępowaniu cywilnego, z wyjątkiem przepisów o zawieszeniu (art. 35 pr. upadł.), ustawodawca przyznał sądowi upadłościowemu, w przypadku zaistnienia jedynie analogicznych sytuacji jak wskazane w art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c., uprawnienie do zwrotu wniosku pomimo nadania biegu sprawie.

Przepis art. 29 powołanej ustawy stanowi zatem podstawę do zwrotu wniosku tylko w sytuacji, gdy wnioskodawca bądź nie wskazał swojego adresu, bądź wskazał adres niewłaściwy i nie można było zastosować art. 130 k.p.c. - gdy wnioskodawca występuje w sprawie samodzielnie lub art. 28 ust. 1 Prawa upadłościowego - gdy jest reprezentowany przez fachowego pełnomocnika. Przez " inne zarządzenia", o jakich mowa we wskazanym przepisie, należy rozumieć zarządzenia odnoszące się do braków wniosku o podobnym charakterze.

Skoro w postępowaniu upadłościowym, w przypadku zaistnienia analogicznych sytuacji jak wskazane w art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c., Sąd ma uprawnienie do zwrotu wniosku na podstawie art. 29 ustawy Prawo upadłościowe, to należy odwołać się do stanowiska wyrażonego w orzecznictwie przy zawieszeniu postępowania na podstawie powołanego powyżej przepisu, iż może ono nastąpić tylko w razie niewykonania przez powoda zarządzenia o charakterze formalnym, na skutek którego sprawie nie można nadać biegu. Nie dotyczy to natomiast niewykonania postanowienia dowodowego, które może skutkować jedynie następstwami z art. 233 § 2 k.p.c. (postanowienie SN z 29 marca 1982 r., IV CZ 44/82). Przepis powyższy wyraźnie stanowi, iż jeżeli na skutek niewykonania innych zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego biegu, to wówczas może nastąpić zwrot wniosku.

Postanowienie SO w Bydgoszczy z dnia 8 listopada 2017 r., VIII Gz 169/17

Standard: 16840 (pełna treść orzeczenia)