Obowiązek alimentacyjny w związkach konkubenckich i podstawy ich rozliczeń
Obowiązek alimentacyjny (art. 128 k.r.o.) Konkubinat
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Powódka domaga się od pozwanego zwrotu wszelkich środków jakie wydatkowała w czasie trwaniu konkubinatu, w tym także kosztów utrzymania domu, utrzymania siebie, dzieci oraz pozwanego, zakupu żywności itd. Co istotne, jak wynika z relacji powódki i pozwanego, strony nie zawarły żadnej umowy ani porozumienia co do ewentualnych rozliczeń z tytułu ponoszonych przez strony kosztów utrzymania. Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika niezbicie, że obie strony czyniły starania dla dobra związku oraz małoletnich dzieci i wyrażało się to wydatkowaniem pozyskiwanych środków finansowych.
Stosownie do treści art. 409 k.c. – „ obowiązek zwrotu korzyści lub zwrotu jej wartości wygasa, jeżeli ten, kto korzyść uzyskał, zużył ją lub utracił w taki sposób, że nie jest już wzbogacony, chyba że wyzbywając się korzyści lub zużywając ją powinien był liczyć się z obowiązkiem zwrotu”. Nie ulega wątpliwości, że znaczna część przedmiotów, za które powódka dochodzi zapłaty stanowią tzw. dobra konsumpcyjne, które zostały spożytkowane przez powódkę, jej córkę, pozwanego oraz ich małoletnie dziecko. Oboje konkubenci uczestniczyli w zaspokajaniu potrzeb rodziny, tak poprzez fakt zarobkowania i ponoszenia kosztów utrzymania, jak również poprzez fakt sprawowania pieczy nad małoletnimi dziećmi. Zakupywane szeroko rozumiane artykuły spożywcze, paliwo do samochodów, chemia gospodarcza, ubrania, pieluchy dla małoletniego dziecka, były zużywane na bieżąco, co oznacza, że żadnej ze stron nie można w chwili obecnej uznać za wzbogaconą z tego tytułu. Brak również podstaw do uznania, że pozwany A. Z. (1) spożytkowując przedmiotowe dobra winien liczyć się w przyszłości z obowiązkiem ich zwrotu w naturze bądź zwrotu ich wartości, co wynikało z oczywistych względów, że żadna ze stron nie oczekiwała, nie przewidywała rozpadu związku.
Wyrok SO w Sieradzu z dnia 17 marca 2017 r., I C 290/15
Standard: 16403 (pełna treść orzeczenia)
W przypadku łożenia na wspólne potrzeby związane z wykonywaniem bieżących spraw życia codziennego, nie można mówić o uzyskaniu przez którąkolwiek ze stron z tego tytułu korzyści majątkowej, tym bardziej, że każda ze stron korzystała z tych samych przysporzeń. Ewentualne korzyści przysporzone powodowi, wynikające z łożenia przez pozwaną na potrzeby tworzonego przez strony związku, zostały skonsumowane.
Wyrok SO Warszawa - Praga z dnia 18 lutego 2016 r., III C 1612/14
Standard: 16404 (pełna treść orzeczenia)