Podanie do publicznej wiadomości informacji o stanie zdrowia

Ujawnienie w publikacji imienia i nazwiska powoda oraz informacji dotyczących jego sfery zdrowia i przeżyć wewnętrznych stanowi bezprawne naruszenia prawa od prywatności powoda. Przynależność informacji o stanie zdrowia i przeżyciach wewnętrznych do sfery prywatności człowieka jest czymś tak oczywistym, że ze stanowiskiem przeciwnym nie sposób nawet dyskutować. Prawo do prywatności stanowi dobro osobiste i to chronione konstytucyjnie (por. wyżej powołany art. 47 Konstytucji).

W sytuacji, kiedy powód nie wyraził zgody na publikację jego danych, przesądza on bezprawność działania autorki artykułu, a mając na uwadze jego jednoznaczny i imperatywny charakter, w połączeniu z wynikającym z art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 obowiązkiem szczególnej staranności i rzetelności dziennikarza oraz obowiązkiem ochrony dóbr osobistych informatorów i innych osób, które dziennikarzowi okazały zaufanie, przesądza winę autorki artykułu, mająca co najmniej postać niedbalstwa.

Mając na uwadze, że krzywda ta polega na podaniu do publicznej wiadomości informacji z życia prywatnego powoda, nie sposób przyjąć, aby publikacja jakiegokolwiek oświadczenia mogła skutkować usunięciem naruszenia. Publikacja taka w istocie przypominałaby opinii publicznej o faktach, których podania powód sobie nie życzył i tylko pogłębiała krzywdę, jakiej powód doznał. Trudno też przyjąć, że przy takiej formie naruszenia dobra osobistego istotne znaczenie mogłoby mieć przeproszenie powoda w liście, czy innym oświadczeniu skierowanym tylko do powoda. Zadośćuczynienie może natomiast stanowić odczuwalny dla powoda środek kompensacji krzywdy, jakiej doznał na skutek podania do publicznej wiadomości informacji z jego życia prywatnego.

Informacje o stanie zdrowia i związanym z tym zdrowiem ryzyku, są informacjami dotyczącymi szczególnie wrażliwej sfery prywatności, a w sytuacji, gdy ryzyko to wiązało się z zarażeniem bardzo niebezpieczną, zakaźną chorobą, krzywda jest szczególnie głęboka. Oczywistym zaś jest, że charakter i głębokość tej krzywdy ma istotne znaczenie dla wysokości zadośćuczynienia, którego główną funkcją jest funkcja kompensacyjna. Poczucie krzywdy było u powoda bardzo głębokie. Mieszka w niewielkiej miejscowości, gdzie z uwagi na charakter takiego środowiska społecznego jest łatwo rozpoznawalny a wiadomości przekazane są o wiele łatwiej niż w środowisku wielkomiejskim.

Wyrok SA w Krakowie z dnia 9 stycznia 2015 r., I ACa 1452/14

Standard: 16321 (pełna treść orzeczenia)