Wartość przedmiotu sporu i zaskarżenia w sprawach z pozwu głównego i wzajemnego

W przypadku wytoczenia powództwa wzajemnego w istocie następuje połączenie dwóch samodzielnych odrębnych procesów, dlatego przy oznaczaniu wartości przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną nie sumuje się należności dochodzonych pozwem głównym i wzajemnym. Zatem o dopuszczalności skargi kasacyjnej decyduje nie łączna wartość przedmiotu sporu czy zaskarżenia ustalona jako suma wartości roszczeń dochodzonych w ramach powództwa głównego i powództwa wzajemnego, lecz wartość przedmiotu zaskarżenia w każdej nich z osobna (zob. postanowienia SN: z 20 lutego 2008 r., II CZ 107/07; z 24 kwietnia 2018 r., IV CSK 547/17; z 3 marca 2022 r., III CZ 9/22).

Reguła powyższa obowiązuje przy tym niezależnie od tego, jakie zarzuty stały u podstaw skargi kasacyjnej. W szczególności nie zmienia jej okoliczność, iż powodowie zgłaszają w skardze zarzut nieważności postępowania. Wprawdzie wówczas, co potwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z 15 maja 2014 r., III CZP 88/13, z racji na potrzebę ochrony interesu publicznego zarzuty uzasadniające nieważność postępowania mogą zgłaszać obie strony (zatem niezależnie od kryterium gravamenu), jednakże nie daje to podstaw do twierdzenia, iż z racji na zarzut nieważności postępowania zostaje uchylona ogólna przesłanka dopuszczalności postępowania przewidziana w art. 398 § 1 zd. 1 k.p.c.

Postanowienie SN z dnia 18 grudnia 2024 r., III CZ 175/24

Standard: 88754 (pełna treść orzeczenia)

W wypadku wytoczenia powództwa wzajemnego (art. 204 k.p.c.) w istocie rzeczy następuje połączenie dwóch samodzielnych odrębnych procesów, dlatego przy oznaczaniu wartości przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną nie sumuje się należności dochodzonych pozwem głównym i wzajemnym.

Wyrok SN z dnia 5 października 2022 r., II PSKP 113/21

Standard: 68502 (pełna treść orzeczenia)