Brak zgody na zwolnienie od obowiązku zachowania tajemnicy państwowej (art. 259 pkt 2 k.p.c.)

Stosownie do zasady wyrażonej w art. 3 k.p.c., a rozwiniętej m. in. w art. 232 zdanie pierwsze k.p.c., dowody są obowiązane przedstawiać strony, a rozkład ciężaru dowodu wynika także z art. 6 k.c. Powoduje to, że strona, która chce dochodzić roszczeń wymagających dowodzenia środkami dowodowymi, z których może skorzystać jedynie w szczególnych warunkach, powinna liczyć się z takimi ograniczeniami.

Możliwość braku zgody na zwolnienie osoby wskazanej w charakterze świadka od obowiązku zachowania tajemnicy państwowej należy do takich właśnie ograniczeń. Nie jest to jedynie ograniczenie możliwości korzystania z określonych dowodów przewidziane w prawie procesowym. Podobne przewidziane są m. in. w art. 246, 247 czy art. 248 § 2 k.p.c., a co do zeznań świadków - w art. 259 i 261 k.p.c.

Wyrok SN z dnia 30 maja 2000 r. IV CKN 1042/00

Standard: 16134 (pełna treść orzeczenia)