Przedmiot dowodu z zeznań świadków

Zgodnie z art. 258 k.p.c. przedmiotem dowodu z zeznań świadków powinny być co do zasady osobiste spostrzeżenia świadka, a nie sądy o faktach tworzone w drodze wnioskowania, czy wartościowania lub ocena tych faktów. Zeznanie świadka stanowi oświadczenie wiedzy odnoszące się do określonego faktu (zdarzenia, stosunku, stanu) i ma na celu przedstawienie sądowi tego faktu, czyli jego odtworzenie.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 27 lipca 2017 r., I ACa 445/16

Standard: 16117 (pełna treść orzeczenia)

Strona powołująca się na dowód ze świadków obowiązana jest dokładnie oznaczyć fakty, które mają być zeznaniami poszczególnych świadków stwierdzone, i wskazać świadków, tak by wezwanie ich do sądu było możliwe. Zgodnie z regułą rozkładu ciężaru dowodów to strony mają obowiązek udowodnienia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Skoro zatem powód zamierzał powołać dowód zeznań świadków, to powinien wskazać ich personalia, jak również adresy zamieszkania. Sąd może wyznaczyć stronie termin na przedstawienie danych dotyczących świadka, natomiast nie ma obowiązku poszukiwać tych danych za stronę. Takie działanie Sądu stałyby w opozycji do obowiązującej w postępowaniu cywilnym zasady kontradyktoryjności. Dlatego też Sąd Okręgowy miał prawo nie uwzględnić wniosku powoda złożonego w trybie art. 248 § 1 k.p.c. o zobowiązanie strony pozwanej do złożenia informacji na temat danych osobowych potencjalnych świadków, których strona powodowa mogłaby zgłosić na okoliczności podniesione w pozwie.

Wyrok SA w Łodzi z dnia 17 czerwca 2016 r., I ACa 1808/15

Standard: 16118 (pełna treść orzeczenia)