Żądanie zaniechania działania w wypadku zagrożenia dobra osobistego

Roszczenie o zaniechanie przysługuje przede wszystkim w wypadku, gdy doszło już do naruszenia dobra osobistego, ale istnieje zagrożenie dalszych naruszeń w przyszłości. Tymczasem istotą tego sporu była ocena przeszłego, jednorazowego zachowania pozwanych i utrzymywania jego skutków (utrzymywania publikacji na stronie internetowej). Powodowie ani nie twierdzili, ani tym bardziej nie wykazali, że zachodzi uzasadniona obawa o dokonanie powtórnych/dalszych naruszeń prywatności przez pozwanych, czy to za sprawą kolejnych publikacji, czy też - tym bardziej - opublikowania większej części rozmowy lub jej całości. Sąd Apelacyjny nie stwierdził więc zagrożenia działaniem w rozumieniu art. 24 k.c.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 14 marca 2018 r., V ACa 1157/17

Standard: 19975 (pełna treść orzeczenia)

Przepis art. 24 § 1 KC wskazując na środki ochrony dóbr osobistych przewiduje żądanie zaniechania działania w wypadku zagrożenia dobra osobistego cudzym działaniem oraz żądanie dopełnienia czynności potrzebnych do usunięcia naruszenia już dokonanego. Tożsame z nakazaniem zaniechania określonego działania jest zakazanie tego działania. Stąd żądanie pozwu, którym powodowie domagali się zakazania używania ich nazwiska jest w istocie żądaniem zaniechania tego używania przez pozwaną. W konsekwencji dla uwzględnienia tego żądania koniecznym było wykazanie przez powodów, że istnieje zagrożenie, iż ich nazwisko nadal będzie przez pozwaną używane, względnie że istnieje trwały stan używania ich nazwiska przez pozwaną. Taki trwały stan niewątpliwie istnieje na stronie internetowej pozwanej oraz w jej domenie internetowej, co było już przedmiotem wyżej przedstawionych rozważań.

W sytuacji gdy powodowie prowadzą działalność konkurencyjną, a między stronami istnieje konflikt przejawiający się w licznych sporach, zakwestionowanie prawa do logo nie musi wiązać się z zamiarem dalszego używania tego logo przez pozwaną spółkę, ale może być przejawem sporu na tle działalności konkurencyjnej. Samo subiektywne przeświadczenie powoda, że pozwana może nadal używać jego nazwiska, nie jest wystarczające dla stwierdzenia istnienia zagrożenia, które musi mieć charakter obiektywny. Trudno też w racjonalny sposób wiązać takie zagrożenie z odebraniem powodom przez pozwaną telefonów komórkowych i adresów e-mailowych, o czym mówiła powódka.

Wyrok SA w Krakowie z dnia 30 czerwca 2016 r., I ACa 1360/15

Standard: 16060 (pełna treść orzeczenia)