Umorzenie na podstawie art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k. (oskarżony zmarł)

Śmierć oskarżonej, stosownie do treści art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k., stanowi bezwzględną przesłankę procesową, skutkującą niedopuszczalnością postępowania karnego (zob. wyrok SN z dnia 15 kwietnia 2008 r., II KK 48/08). W przypadku jej stwierdzenia, zgodnie z dyspozycją powołanego przepisu, nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza. Wykładnia tego przepisu daje asumpt do twierdzenia, że ma on zastosowanie do każdego typu i każdego etapu postępowania. Trafnie zatem w orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że postępowanie umarza się w każdym jego stadium, w którym przesłanka ta zaistnieje, także po wydaniu wyroku, ale przed jego uprawomocnieniem (zob. wyrok SN z dnia 9 maja 2023 r., V KK 132/23; wyrok SN z dnia 19 kwietnia 2023 r., III KK 44/23).

Kontynuowanie procesu i wydanie wyroku stanowi uchybienie określone w art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.

Postanowienie SN z dnia 13 listopada 2024 r., III KK 185/24

Standard: 84167 (pełna treść orzeczenia)

Śmierć oskarżonego, stanowiąca ujemną przesłankę procesową określoną w art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k., skutkuje zawsze umorzeniem postępowania karnego. Dotyczy to również postępowania kasacyjnego, jeżeli do zgonu doszło po wniesieniu kasacji, a przed jej rozpoznaniem.

Wyjątkiem jest sytuacja z art. 529 k.p.k., w myśl którego wniesieniu i rozpoznaniu kasacji na korzyść oskarżonego nie stoi na przeszkodzie okoliczność wyłączająca ściganie.

Postanowienie SN z dnia 23 sierpnia 2023 r., I KK 455/22

Standard: 74175 (pełna treść orzeczenia)