Majątkowy charakter spraw o nawiązanie, ustalenie, przekształcenie, rozwiązanie, przywrócenie do pracy

Sprawy dotyczące bytu stosunku pracy (nawiązania, ustalenia, przekształcenia, rozwiązania, przywrócenia do pracy) mają charakter majątkowy, choć nie zawsze dochodzone świadczenie ma charakter pieniężny. Wyraźnie wynika to z art. 23[1] k.p.c. Wyrok zobowiązuje pozwanego do złożenia oświadczenia woli i nawiązania stosunku pracy (art. 11 k.p., art. 231 k.p.c.). Skoro ustawodawca dla takiej sprawy wymaga ustalenia wartości przedmiotu sporu i w konsekwencji wartości przedmiotu zaskarżenia, to nie można twierdzić, iż sprawa ma charakter niemajątkowy.

Przepis art. 23[1] k.p.c. dotyczy nie tylko umów o pracę, lecz również zatrudnienia na podstawie mianowania, jako że przypisana mu funkcja odnosi się do spraw dotyczących nawiązania, istnienia i rozwiązania szerzej rozumianego stosunku pracy. To, że powód na żadnym etapie postępowania nie dochodził roszczenia określonego jakąkolwiek kwotą pieniężną, nie stanowi argumentu przemawiającego za niemajątkowym charakterem jego roszczenia. W orzecznictwie zwrócono uwagę, że przepis art. 23[1] k.p.c. ma zastosowanie do roszczeń majątkowych niepieniężnych (zob. uchwała Sądu Najwyższego z 6 grudnia 2001 r., III ZP 28/01, OSNAPiUS 2002 nr 15, poz. 350).

Postanowienie SN z dnia 11 kwietnia 2008 r., I PZ 4/08

Standard: 15803 (pełna treść orzeczenia)