Perpetuatio fori
Perpetuatio fori (art. 15 § 1 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Skutek zastosowania art. 199[1] k.p.c., wyrażający się w powstaniu właściwości sądu powszechnego do załatwienia w postępowaniu cywilnym sprawy nienależącej do drogi sądowej w tym postępowaniu, należy traktować jako definitywny i - w drodze odstępstwa od reguły ustanowionej w art. 316 § 1 k.p.c., a w duchu rozwiązania wynikającego z art. 15 k.p.c. - niepodlegający uchyleniu wskutek późniejszej odmiennej oceny swej właściwości przez organ administracji publicznej.
Podmiot, któremu organ odmówił załatwienia sprawy, uznając swoją niewłaściwość, i który skierował się w związku z tym z tą sprawą do sądu powszechnego, nie może być narażany na to, że także sąd nie rozpozna jego sprawy, jeśli następczo organ zmienił ocenę swojej właściwości. Względy te przeważają nad tym, że zastosowanie art. 199[1] k.p.c. prowadzi do tego, że sądy w postępowaniu cywilnym załatwiają sprawy, dla których postępowanie to nie jest właściwe.
Postanowienie SN z dnia 13 stycznia 2017 r., III CSK 66/16
Standard: 36211 (pełna treść orzeczenia)
Dyspozycja art. 15 § 1 k.p.c. wyłącza możliwość stosowania do takiego postanowienia art. 359 k.p.c., zezwalającego na uchylenie lub zmianę postanowień nie kończących postępowania w sprawie wskutek zmiany okoliczności sprawy.
Wyrok z dnia 12 grudnia 2016 r., I ACa 263/16
Standard: 36212 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 66203