Sprostowanie wyroku pierwszej instancji także w części nie zaskarżonej przez sąd odwoławczy

Skoro samo sprostowanie oczywistej omyłki nie zmienia treści rozstrzygnięcia, wobec czego może nastąpić z urzędu i każdego czasu, nawet w odniesieniu do rozstrzygnięcia prawomocnego, a jego celem jest zachowanie powagi wymiaru sprawiedliwości, to brak jest przyczyn do ograniczenia uprawnienia sądu rewizyjnego, przewidzianego w art. 350 § 3 k.p.c. Gdyby je ograniczyć, to sąd rewizyjny musiałby wskazać Sądowi pierwszej instancji, żeby on sprostował omyłkę. Nie byłoby ekonomiczne, a nawet raziłoby formalizmem, gdyby sąd rewizyjny jednocześnie sprostował omyłkę w zaskarżonej części wyroku.

Poza tym samo umieszczenie przepisu właśnie tam, gdzie go umieszczono, a nie wśród przepisów dotyczących rewizji, dowodzi, że uprawnienia do sprostowania nie należy uzależniać od zakresu zaskarżenia. Sąd rewizyjny, gdy sprawa przed nim się toczy, może sprostować wyrok pierwszej instancji także w części nie zaskarżonej.

Wyrok SN z dnia 29 maja 1970 r., I CR 231/70

Standard: 15744