Dokładne określenie żądania w sprawach o zamieszczenie sprostowania

Zmianą powództwa nie są objęte czynności procesowe powoda polegające na „czystej rektyfikacji”, jako korekta żądania, dokładniejsze jego określenie, bądź też uzupełnienie jego określenia albo uzupełnienie podstawy faktycznej pozwu lub też powołanie się na inny przepis prawny. Niewątpliwie, pogląd ten należy stosować w sprawach o sprostowanie z dużą dozą ostrożności.

Treść dochodzonego sprostowania powinna bowiem odpowiadać wnioskowi o zamieszczenie sprostowania skierowanego do redaktora naczelnego (art. 31a ust. 1 prawa prasowego).

W sprawach o zamieszczenie sprostowania sformułowanie „dokładnie określone żądanie” (art. 187 § 1 pkt 1 k.p.c.) nabiera szczególnego znaczenia. Dla skutecznego dochodzenia tego roszczenia konieczne jest przytoczenie w petitum pozwu dosłownej treści tekstu sprostowania, jaki ma zostać zamieszczony przez pozwanego. Niemniej jednak wymóg dokładnego określenia żądania uznać należy za spełniony także w sytuacji, gdy powód formułuje żądanie przez nakazanie redaktorowi naczelnemu opublikowania sprostowania o treści tożsamej z uprzednio złożonym wnioskiem o opublikowanie sprostowania w trybie art. 31 a ust. 1 prawa prasowego stanowiącym załącznik do pozwu.

Z reguły załącznikiem do pozwu jest wniosek do redaktora naczelnego, gdyż to na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia złożenia wniosku o opublikowanie sprostowania prasowego. Brak konieczności powielania uprzednio zaproponowanego tekstu sprostowania niweluje ryzyko omyłkowej zmiany jego treści w petitum pozwu. Ewentualne różnice w tym zakresie niekiedy mogą mieć wpływ na wynik sprawy.

Powód nie ma obowiązku wskazywania szczegółowych parametrów publikacji sprostowania, tj. działu publikacji, wielkości i kroju czcionki oraz tytułu „Sprostowanie”. Wymogi te wynikają wprost z przepisów ustawy prasowej obowiązujących redaktora naczelnego.

Jeżeli zainteresowany żąda publikacji tekstu sprostowania z nieadekwatnym tytułem, jak twierdzi skarżący, to redaktor naczelny ma prawo i obowiązek, nawet bez konsultacji z zainteresowanym, nagłówek ten zastąpić odpowiednim. Widoczny tytuł sprostowania nie jest częścią sprostowania. Jest odrębną od niego jednostką. Świadczy o tym już literalna wykładnia przepisów prawa prasowego; art. 32 ust. 5 stanowi o publikacji sprostowania pod widocznym tytułem. Tytuł ma za zadanie w syntetycznej formie przedstawić czytelnikom rodzaj, przeznaczenie i kontekst publikacji. Przeto nagłówek istotnie powinien zawierać słowo sprostowanie, niemniej jego rozwinięcie ustawową formułą przez dodanie słów wiadomości nieprawdziwych (podług zainteresowanego), a także określenie autora sprostowania, tytułu prostowanej publikacji, daty ukazania się prostowanej publikacji prasowej, wskazania nazwy periodyku prostowanej publikacji, nie stanowi przesłanki oddalenia roszczenia o sprostowanie.

Wyrok SN z dnia 5 lipca 2018 r., I CSK 799/17

Standard: 15722 (pełna treść orzeczenia)