Przesłanki umorzenia postępowania na podstawie art. 182 k.p.c.

W przypadku, gdy postępowanie zostało zawieszone w związku z niewykonaniem przez powoda tzw. „innych zarządzeń” w rozumieniu art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. i upłynął ustawowy termin, określony w art. 182 § 1 pkt 1 k.p.c. na zgłoszenie wniosku o podjęcie postępowania, sąd przed wydaniem postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie jest obowiązany zbadać, czy rzeczywiście zaistniała wskazana w postanowieniu o zawieszeniu postępowania przyczyna, tj. czy niewykonanie przez powoda zarządzenia uniemożliwiało nadanie sprawie dalszego biegu.

Jakkolwiek z literalnego brzmienia art. 182 § 1 pkt 1 k.p.c. taki obowiązek nie wynika, ale należy go wyprowadzić z wykładni art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz z przepisów regulujących charakter i skutki postanowień o zawieszeniu postępowania i o umorzeniu postępowania w sprawie. W przeciwieństwie do postanowienia o zawieszeniu postępowania, postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie jest orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie, co z mocy art. 182 § 2 zdanie pierwsze w związku z art. 182 § 1 k.p.c. oznacza, że pozew w takiej sprawie nie wywołuje żadnych skutków, które ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. W konfrontacji z konstytucyjną zasadą prawa strony do sądu, zasada związania prawomocnym postanowieniem o zawieszeniu postępowania niekończącym postępowania w sprawie, jako przesłanką do wydania postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, musi ustąpić.

Wyrok SN z dnia 10 kwietnia 2024 r., III PSKP 34/23

Standard: 87591 (pełna treść orzeczenia)

Sąd przed umorzeniem postępowania zawieszonego z uwagi na braki w organie strony powinien dokonać wglądu do KRS celem ustalenia, czy aktualne pozostają przesłanki stanowiące asumpt do zawieszenia postępowania.

 Postanowienie SN z dnia 26 kwietnia 2022 r., II CSKP 89/22

Standard: 66003 (pełna treść orzeczenia)