Zawieszenie postępowania na podstawie art. 177 § 1 pkt 3[1] k.p.c.
Zawieszenie fakultatywne na podstawie art. 177 k.p.c.
Zawieszenie postępowania cywilnego na podstawie art. 177 § 1 pkt 3[1] k.p.c. wchodzi w rachubę zarówno wówczas, gdy sąd zwrócił się z pytaniem do TSUE w postępowaniu, które ma zostać zawieszone, jak i wówczas, gdy z pytaniem takim wystąpił inny sąd. Podstawa zawieszenia nie jest jednak ograniczona do tego rodzaju przypadków. W punkcie wyjścia obejmuje ona lege non distinguente wszelkie rodzaje postępowań toczących się przed TSUE, bez względu na podstawę ich wszczęcia i charakter sprawy rozpatrywanej przez ten Trybunał
Zawieszenie postępowania cywilnego ze względu na postępowanie toczące się przed TSUE, podobnie jak inne przypadki zawieszenia z przyczyn prejudycjalności, ma fakultatywny charakter, zaś Sąd, korzystając z przyznanego mu uznania, powinien kierować się kryterium celowości.
Możliwość zawieszenia postępowania cywilnego w oczekiwaniu na rozstrzygnięcie przez TSUE istotnego problemu prawnego z inicjatywy innego sądu nie koliduje z uprawnieniem do samodzielnego wszczęcia postępowania przed TSUE, które przysługuje w świetle art. 267 akapit 2 TFUE każdemu sądowi. Sąd może zatem – w granicach uznania przyznanego mu na podstawie art. 267 akapit 2 TFUE – wystąpić z własnym pytaniem prawnym (i zawiesić postępowanie) bądź rozważyć celowość zawieszenia postępowania bez występowania z pytaniem, na podstawie art. 177 § 1 pkt 3[1] k.p.c. Ocena celowości zawieszenia będzie się w tym przypadku splatać z analizą celowości wystąpienia z samodzielnym pytaniem prawnym, a także badaniem kryteriów zbliżonych do tych, którymi sąd kieruje się w innych przypadkach zawieszenia w związku z biegiem innego postępowania. Bez wątpienia konieczne jest dokładne zbadanie treści zadanego pytania i okoliczności faktycznych i prawnych, w których zostało ono przedstawione. Ma to decydujący wpływ na stwierdzenie wymaganej w art. 177 § 1 pkt 3[]1 k.p.c. zależności, a tym samym na dopuszczalność zawieszenia. Sąd powinien następnie ocenić, czy przedstawiony TSUE problem należy do takich, które powinny trafić do Trybunału w świetle dopuszczalnych w orzecznictwie odstępstw od konieczności występowania z pytaniem przez sądy, o których mowa w art. 267 akapit 3 TFUE (acte clair, acte éclairé) – tak trafnie P. Grzegorczyk, Zawieszenie postępowania cywilnego ze względu na postępowanie przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej, PPC 2016, nr 3, s. 422-425.
Postanowienie SN z dnia 29 października 2024 r., III CB 95/24
Standard: 84186 (pełna treść orzeczenia)
Jak wynika z dyspozycji przepisu art. 177 § 1 pkt 3[1] k.p.c., zawieszenie postępowania z uwagi na toczenie się postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym jest zawieszeniem fakultatywnym, zależnym od uznania sądu rozpoznającego sprawę (apelację). W świetle powołanego przepisu sąd nie ma więc obowiązku oczekiwania na wydanie wyroku przez Trybunał Konstytucyjny. Sąd Apelacyjny w składzie rozpoznającym apelację nie miał wątpliwości co do tego, że przepis art. 77 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece ( t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 790 z póź. zm.; dalej: u.k.w.h.), który stanowił jedną z materialnoprawnych podstaw rozstrzygnięcia Sądu I instancji, jest zgodny z Konstytucją.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 5 grudnia 2018 r., I ACa 522/18
Standard: 20077 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 15552