Art. 192 pkt 3 k.p.c. w sprawach o uchylenie uchwały wspólnoty mieszkaniowej

Regulacja przepisu art. 192 pkt 3 k.p.c. jest całkowicie nieadekwatna do problematyki uchylenia uchwały wspólnoty mieszkaniowej. Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie nie jest bowiem zbyty przez powódkę w toku niniejszego postępowania lokal, lecz uchwały pozwanej Wspólnoty, które z natury rzeczy nie podlegały zbyciu w toku sporu. Zwrócić należy uwagę, że przyznanie legitymacji do zaskarżenia uchwały właścicielowi lokalu jest konsekwencją możliwości wiążącego uregulowania przez wspólnotę mieszkaniową w uchwale sytuacji właściciela, który wyłącznie w tej formie może kwestionować uchwałę. Wprawdzie wspólnota mieszkaniowa może podjąć uchwałę dotyczącą ewentualnych czynności, które zamierza podjąć w stosunku do osób trzecich, ale uchwały te nie są dla nich wiążące, a podmiot ten nie ma legitymacji czynnej do jej zaskarżenia. To samo dotyczy powódki w przedmiotowej sprawie, albowiem z chwilą zbycia lokalu w pozwanej Wspólnocie jest w stosunku do niej osobą trzecią, co oznacza, że uchwały Wspólnoty nie są dla niej wiążące. Prawo do zaskarżenia uchwały w trybie art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali jest bez wątpienia powiązane z własnością lub też współwłasnością lokalu.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 6 grudnia 2016 r., VI ACa 1002/15

Standard: 15443 (pełna treść orzeczenia)