Oznaczenie wartości przedmiotu sporu w sprawach o prawa majątkowe (art. 187 § 1 pkt 1 k.p.c.)

Wezwanie powódki w trybie art. 130 § 1 k.p.c. do sprecyzowania wartości przedmiotu sporu i sposobu wyliczenia kwoty dochodzonej pozwem było bezpodstawne.

Żądanie "sprecyzowania", dlaczego powódka domaga się kwoty 900.000,- złotych (względnie 225.000,- złotych) oraz w jaki sposób wylicza swoją szkodę dotyczyło materii zasadności powództwa, a nie wymogów formalnych pozwu, określonych w art. 187 § 1 k.p.c. Ewentualne uznanie, że powódka nie uczyniła zadość temu wezwaniu mogło skutkować oddaleniem powództwa w całości lub części z uwagi na jego nieudowodnienie w całości lub odpowiedniej części, natomiast nie mogło stanowić podstawy zwrotu pozwu w trybie art. 130 § 2 k.p.c.

Wyrok SN z dnia 20 lipca 2005 r., II CK 778/04

Standard: 14930 (pełna treść orzeczenia)

W sprawie o roszczenie majątkowe, inne niż pieniężne, oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia polega na wskazaniu konkretnej kwoty pieniężnej; nie jest więc dopuszczalne określenie tej wartości w sposób dorozumiany i trafnie powołał się w tym przedmiocie na postanowienie Sądu Najwyższego z 8 I 1998 r., II CZ 154/97 (OSNC 1998, z. 7-8, poz. 122).

Postanowienie SN z dnia 25 sierpnia 1999 r., III CKN 595/99

Standard: 16197