Brak zdolności procesowej, sądowej

Art. 199 pkt 3 k.p.c. należy odnosić do art. 64 § 1[1] k.p.c. Oznacza to, że odrzucenie pozwu jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy żaden przepis ustawy nie przyznaje stronie zdolności sądowej.

Wyrok SN z dnia 19 listopada 2020 r., II PK 21/19

Standard: 56792 (pełna treść orzeczenia)

Zgodnie z art. 199 § 1 pkt 3 k.p.c. oraz art. 379 pkt 2 k.p.c., w wyniku postępowania prowadzonego wobec jednostki organizacyjnej niemogącej być stroną nie może zapaść wyrok merytoryczny.

Sąd drugiej instancji, ustalając, że po stronie pozwanej nie występuje pracodawca powoda, powinien rozważyć uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji (zgodnie z art. 386 § 2 lub § 4 k.p.c.), bo albo doszło do nieważności postępowania przed sądem pierwszej instancji (z powodu braku zdolności sądowej strony pozwanej), albo do nierozpoznania przez sąd pierwszej instancji istoty sprawy (z powodu braku legitymacji procesowej biernej po stronie pozwanej), nie zaś oddalenie powództwa z powodu braku legitymacji procesowej biernej.

Wydanie wyroku uwzględniającego lub oddalającego powództwo przeciwko podmiotowi, który nie był pracodawcą powoda, musiałoby być równoznaczne z nierozpoznaniem istoty sporu, ponieważ nierozpoznanie istoty sporu ma miejsce także wówczas, gdy sąd pierwszej instancji orzekł o roszczeniu w stosunku nie do tej osoby (nie do tego podmiotu), która powinna być w sprawie stroną pozwaną (por. postanowienie SN z 22 czerwca 2015 r., I PZ 8/15).

Wyrok SN z dnia 14 lutego 2018 r., I PK 351/16

Standard: 56819 (pełna treść orzeczenia)