Charakter rat leasingowych

Z mocy art. 709[1] k.c. należne finansującemu od korzystającego wynagrodzenie pieniężne równe jest co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. W piśmiennictwie trafnie podkreślono, że nie można traktować rat leasingowych jako obejmujących wynagrodzenie wzajemne za ewentualne przeniesienie w przyszłości własności rzeczy.

Również w judykaturze stwierdzono, że cechą konstytutywną leasingu finansowanego (pośredniego) jest zobowiązanie się korzystającego do płacenia wynagrodzenia pieniężnego równego co najmniej cenie nabycia rzeczy oddanej korzystającemu. Innymi słowy, przyjęto, że leasing w ujęciu kodeksu cywilnego zakłada pełną amortyzację rzeczy oddanej korzystającemu w okresie związania taką umową (wyrok SN z dnia 15 maja 2008 r., I CSK 548/07), pokrywaną wysokością wynagrodzenia płaconego w postaci rat leasingowych za korzystanie z rzeczy.

Wyrok SN z dnia 17 grudnia 2015 r., V CSK 235/15

Standard: 17385 (pełna treść orzeczenia)