Kradzież z użyciem przemocy karty bankomatowej i zmuszanie przemocą pokrzywdzonego do ujawnienia numeru PIN

Sprawcy w trakcie używania różnorakich i wyrafinowanych form przemocy dokonali zaboru na szkodę pokrzywdzonego telefonu marki Nokia wraz z kartą SIM, a także karty bankomatowej, przy czym używając w dalszym ciągu przemocy wymogli na pokrzywdzonym ujawnienie numeru PIN. Okoliczność ta w sposób jednoznaczny wskazywała na podjęty przez oskarżonych już wówczas zamiar wypłaty z rachunku bankowego pokrzywdzonego środków pieniężnych, do czego mimo podjęcia dwóch prób finalnie nie doszło, wyłącznie z uwagi na ich brak na koncie. Okolicznością pozwalającą na rozróżnienie czy zrealizowano ustawowe znamiona przestępstwa z art. 280 k.k. czy z art. 282 k.k. jest moment, w którym sprawca wchodzi w posiadanie rzeczy. W przypadku rozboju następuje to niezwłocznie po użyciu przemocy bądź w trakcie jej użycia, w przypadku wymuszenia rozbójniczego władztwo sprawcy nad rzeczą sprawca uzyskuje w przyszłości, tak więc pomiędzy użyciem przemocy a wejściem w posiadanie rzeczy musi upłynąć pewien czas, co w analizowanym stanie faktycznym nie miało miejsca. Konieczność udania się do bankomatu stanowiła przecież nierozerwalną konsekwencję użycia przemocy w celu uzyskania karty bankomatowej a następnie PIN-u, analogicznie jak w przypadku zaboru np. kluczyków do samochodu w trakcie rozboju, czego konsekwencją jest udanie się w miejsce postoju w celu wejścia w jego posiadanie. Usiłowanie wypłaty pieniędzy na podstawie karty bankomatowej skradzionej podczas rozboju, a także przy wykorzystaniu kodu, który w jego trakcie uzyskano, stnowiło element czynności sprawczych przestępstwa z art. 280 § 1 k.k., a nie wyłącznie przestępstwo z 282 k.k.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 25 czerwca 2015 r., II AKa193/15

Standard: 14715