Strona podmiotowa przestępstwa z art. 296 k.k.

Zarzucane oskarżonemu przestępstwo należy rozpatrywać przy uwzględnieniu zarówno posiadanej przez niego wiedzy i doświadczenia życiowego, obiektywnie istniejących okoliczności faktycznych, jak i w kontekście odpowiednich procedur bankowych przy podejmowaniu poszczególnych czynności, przy czym – co należy podkreślić – „ bardziej prawdopodobne byłoby przypisanie oskarżonemu przestępstwa nieumyślnego w sytuacji, gdyby nie istniały szczegółowo wymienione przez Sąd I instancji regulaminy oraz instrukcje, regulujące operacje wekslowe, zaś oskarżony opierał się jedynie na własnym doświadczeniu zawodowym i zaufaniu do pracowników. W sytuacji jednak, gdy nie przestrzegał obowiązujących w tym zakresie procedur bankowych, sfera jego świadomości może kształtować się odmiennie od tej przyjętej przez Sąd drugiej instancji.

W sprawie w sposób w pełni świadomy i celowy doszło do naruszenia wewnętrznych – ścisłych, jasnych, oraz znanych oskarżonemu, co potwierdzał stosownymi adnotacjami na dokumentach – procedur związanych z prawidłowym udzielaniem kredytów oraz ustaleniem sytuacji finansowej kredytobiorców w sposób, który prowadzi do jedynego uprawnionego wniosku, a mianowicie takiego, że z góry przyjęto założenie, że kredyt dla spółki braci Ż. będzie udzielony.

Wyrok SA w Poznaniu z dnia 31 marca 2022 r., II AKa 187/19

Standard: 78376 (pełna treść orzeczenia)

Fakt działania z zamiarem wyrządzenia szkody wyklucza ocenę zachowania oskarżonego jako przestępstwa z art. 296 § 1a k.k. do którego znamion należy skutek w postaci sprowadzenia bezpośredniego niebezpieczeństwa wyrządzenia szkody majątkowej.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 23 czerwca 2021 r., II AKa 87/21

Standard: 78391 (pełna treść orzeczenia)

Podstawą odpowiedzialności za nadużycie zaufania może być ocena formułowana na podstawie wiedzy i doświadczenia sprawcy, nie zaś wiedzy i doświadczenia biegłego opiniującego w sprawie, co opinii biegłego w zakresie ustalenia niegospodarności oskarżonych przy zawieraniu objętej zarzutami umowy dzierżawy, nadaje w istocie marginalny charakter.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 20 maja 2021 r., II AKa 406/19

Standard: 78394 (pełna treść orzeczenia)