Zobowiązanie do innego stosownego postępowania w okresie próby (art. 72 § 1 pkt 8 k.k.)
Środki probacyjne w okresie próby (art. 72 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Konstrukcja przepisu art. 72 § 1 pkt 8 k.k. jest wprawdzie szeroka, ale nie oznacza to jednak, że na podstawie tego unormowania wolno nakładać na sprawcę obowiązki o cechach penalnych, właściwych karom czy środkom karnym.
Obowiązek probacyjny, o którym mowa w art. 72 § 1 pkt 8 k.k., nawet jeśli został ukształtowany nieprawidłowo i wręcz nie mieści się w ramach obowiązującego porządku prawnego, nie może zostać uznany – co do zasady – za karę lub środki nieznane ustawie objęte regulacją art. 439 § 1 pkt 5 k.p.k.
Postanowienie SN z dnia 12 marca 2020 r., V KK 19/20
Standard: 43259 (pełna treść orzeczenia)
Normę z zrt. 72 § 1 pkt. 8 k.k. należy konstruować w oparciu o wykładnię systemową przepisu art. 72 § 1 k.k., oraz całości przepisów o zwieszeniu wykonania kary i środków probacyjnych. Zawieszenie wykonania kary jest obligatoryjnie powiązane z obowiązkami wobec skazanego. Celowość i przesłanki zawieszenia wykonania kary, w szczególności w zakresie osiągnięcia celów kary, musi być oceniana przy uwzględnieniu obowiązków orzeczonych wobec ukaranego.
W warunkach niniejszej sprawy odstąpienie od obowiązku w zakresie naprawienia szkody wobec pokrzywdzonego byłoby oczywiście niecelowe, a nawet demoralizujące. W zakresie możliwości orzeczenia na podstawie art. 72 § 1 pkt. 1 kk zobowiązania do wykonania orzeczenia zapadłego w innym postępowania, w tym postępowaniu cywilnym, można już mówić o ukształtowanej linii orzeczniczej.
Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 7 listopada 2018 r., II AKa 296/18
Standard: 76372 (pełna treść orzeczenia)