Kara pozbawienia wolności (art. 32 pkt 3 k.k.)

Do najważniejszych funkcji kary pobawienia wolności zalicza się w doktrynie:

a/ funkcję izolacyjną (eliminacyjną) mającą za zadanie wyeliminować przestępcę ze społeczeństwa, by w ten sposób zabezpieczyć społeczeństwo przed zagrożeniem, jakie stwarza; przesłanką tej funkcji jest unieszkodliwienie przestępcy i odebranie mu możliwości popełnienia przestępstw;

b/ funkcję odstraszającą (prewencyjną) wedle której ukaranie ma służyć jako przykład dla innych, by skutecznie odstraszać przed ponownym popełnieniem przestępstwa;

c/ funkcję odwetową, a to odpłatę społeczeństwa za popełnione zło;

d/ funkcję kompensacyjną, wedle której kara ma umożliwić zadośćuczynienie i naprawienie wyrządzonego zła;

e/ funkcję poprawczą, a to oddziaływanie na skazanego, by skłonić go do poprawy i zmiany przestępnego stylu życia.

Wyrok SA w Krakowie z dnia 6 września 2016 r., II AKa 116/16

Standard: 14628

Cele kary zasadniczo można podzielić na:

prewencję ogólną (zapobiegawcze oddziaływanie na społeczeństwo),

prewencję indywidualną (zapobiegawcze oddziaływanie na jednostkę)

i sprawiedliwościową (odpłatę za popełnione przestępstwo).

Istotą kary kryminalnej jest dolegliwość, która musi być dolegliwością celową i zamierzoną (zob. M. Cieślak, O węzłowych pojęciach związanych z sensem kary, NP 2/69 s. 210). Stosowanie kar pozbawienia wolności jest uzasadnione poprzez racje utylitarne i moralne.

Do najważniejszych funkcji kary pozbawienia wolności zalicza się: /a/ funkcję izolacyjną, a to eliminować przestępcę ze społeczeństwa, co zabezpiecza je przed zagrożeniem czynami sprawcy; /b/ funkcję odstraszającą innych przed popełnieniem przestępstwa; /c/ funkcję odwetową ze swoistą odpłatą społeczeństwa za popełnione zło; /d/ funkcję kompensacyjną – a to umożliwienie naprawienia wyrządzonego zła; /e/ funkcję poprawczą poprzez działania na rzecz poprawienia skazanego.

Wyrok SA w Krakowie z dnia 7 czerwca 2016 r., II AKa 101/16

Standard: 14629