Umorzenie postępowanie ze względu na powagę rzeczy osądzonej lub sprawę w toku art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.

Przeszkoda procesowa z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. zachodzi wyłącznie w sytuacji, gdy okresy obu przypisanych oskarżonemu czynów pokrywają się ze sobą i są identyczne, względnie, gdy okres ustalony w sprawie następnej został w całości objęty skazaniem w sprawie rozpoznawanej poprzednio, prawomocnie już zakończonej (por. wyroki SN z dnia: 13 czerwca 2023 r. IV KK 138/23; 15 listopada 2022 r. V KK 420/22; 9 sierpnia 2017 r., II KK 222/17).

W wypadku przestępstw wielokrotnych, do których należy występek z art. 209 § 1 k.k., nie występuje stan rzeczy osądzonej, jeśli uprzednie prawomocne skazanie dotyczy tylko fragmentu zarzuconego później czynu. Uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego w okresie nieobjętym prawomocnym skazaniem jest już nowym czynem przestępnym, pociągającym dalszą odpowiedzialność karną, przy czym granice czasowe kolejnego przestępstwa powinny być dokładnie określone, z uwzględnieniem treści poprzedniego wyroku skazującego (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 maja 2002 r., sygn. akt V KK 10/02).

Wyrok SN z dnia 19 lipca 2023 r., II KK 281/23

Standard: 75135 (pełna treść orzeczenia)

Uregulowany w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. bezwzględny nakaz umorzenia postępowania karnego, gdy wcześniejsze postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone (res iudicata), dotyczy również postępowań w przedmiocie wydania wyroku łącznego (por. wyroki SN: z dnia 17 listopada 2004 r., V KK 326/04, z dnia 3 października 2005 r., V KK 151/05, z dnia 30 listopada 2011 r., II KK 149/11, z dnia 10 lipca 2013 r., II KK 14/13).

Wyrok SN z dnia 13 lipca 2023 r., IV KK 463/22

Standard: 74177 (pełna treść orzeczenia)