Usiłowanie przestępstwa wykorzystania seksualnego małoletniego

Art. 200 § 1 k.k. określa karalność za dokonanie opisanych w tym przepisie zachowań, a także, zgodnie z dyspozycją art. 14 § 1 k.k., karalne jest usiłowanie dokonania takich czynów. Nie jest natomiast karalne przygotowanie do popełnienia czynów opisanych w art. 200 § 1 k.k. Decydujące zatem znaczenie dla możliwości przypisania oskarżonemu odpowiedzialności za opisany czyn ma to, czy jego wykonywanie zatrzymało się w stadium przygotowania, czy też osiągnęło stadium usiłowania.

Usiłowanie zachodzi wówczas, gdy sprawca swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do dokonania (art. 13§1 k.k.).

Namowy i oferowanie pieniędzy przy wykorzystaniu komunikatora [...] w sieci Internet – a więc bez osobistego kontaktu z pokrzywdzoną – zmierzało bezpośrednio, tak jak wymaga tego art. 13 § 1 k.k., do doprowadzenia małoletniej do poddania się innym czynnościom seksualnym. Takim działaniom dokładnie odpowiada art. 200a § 1 k.k. – wprowadzony nowelizacją z dnia 5 listopada 2009 r.

Wyrok SN z dnia 10 lipca 2019 r., IV KK 224/18

Standard: 77209 (pełna treść orzeczenia)

W przestępstwie z art. 200 § 1 k.k. chwilą, w której rozpoczyna się usiłowanie, jest moment zastosowania przez sprawcę środków wpływających na proces decyzyjny osoby pokrzywdzonej. W ramach tzw. "pochodu przestępstwa" jest to ostatnia czynność sprawcy dzieląca go od dokonania.

W przedmiotowej sprawie działania skazanego - jak to prawidłowo ustalono w toku postępowania - nie zakończyły się jedynie na czynnościach przygotowawczych ujętych w art. 200a § 2 k.k., lecz zmierzając bezpośrednio do realizacji celu w postaci doprowadzenia pokrzywdzonego do poddania się innej czynności seksualnej, osiągnęły formę stadialną w postaci usiłowania.

Jak wynika z ustaleń faktycznych, skazany, podając się za osobę znacznie młodszą niż był, nawiązał kontakt za pośrednictwem komunikatora internetowego z małoletnim pokrzywdzonym. W trakcie rozmowy nakłaniał go do podjęcia czynności (...), którą zamierzał nagrać. Pokrzywdzony Krzysztof W. odstąpił od tej czynności tylko dlatego, że obawiał się obecnego w domu dziadka. Trzeba w tym miejscu podkreślić, że fakt ostatecznego niepoddania się przez małoletniego innej czynności seksualnej nie ma znaczenia dla oceny zachowania oskarżonego z punktu widzenia wyczerpania znamion przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 200 § 1 k.k., ani dla rozgraniczenia omawianych form stadialnych. (wyroki SN z dnia: 9 września 1999 r., III KKN 704/98, OSPriPr 2000, nr 2, poz. 2; 19 lutego 2009 r., V KK 409/08, OSPriPr 2009, nr 9, poz. 9; postanowienie SN z dnia 16 stycznia 2007 r., V KK 387/06, OSPriPr 2007, nr 5, poz. 11). A zatem w pełni było uzasadnione zakwalifikowanie przedmiotowego przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 200 § 1 k.k.

Postanowienie SN z dnia 1 września 2011 r., V KK 43/11

Standard: 21624 (pełna treść orzeczenia)