Chwila dokonania przekupstwa czynnego w przypadku obietnicy udzielenia korzyści majątkowej (art. 229 k.k.)
Przekupstwo; udzielenie korzyści (art. 229 k.k.)
Przestępstwo z art. 229 § 1 KK jest dokonane już w chwili udzielenia korzyści lub jej obietnicy, niezależenie od tego, czy korzyść lub obietnica zostanie przez osobę pełniąca funkcję publiczną przyjęta (por. np. E. Pływaczewski (w:), O. Górniok (red.) Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2006, teza 4 do art. 229; A. Lach (w:), V. Konarska – Wrzosek (red.), Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2016, teza 4; M. Kulik (w:), M. Mozgawa (red.) Kodeks karny. Komentarz aktualizowany – teza 6 do art. 229; A. Barczak-Oplustil (w:), W. Wróbel (red.), A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część druga, wyd. V, teza 12 do art. 229; wyd. M. Surkont, Z zagadnień odpowiedzialności za łapownictwo w kodeksie karnym z 1997 r., PS 1998, nr 5, s. 40; postanowienie SN z dnia 14 marca 2007 r., III KK 248/06).
Wyrok SN z dnia 8 lutego 2018 r., V KK 224/17
Standard: 23952 (pełna treść orzeczenia)
Momentem dokonania przekupstwa czynnego w wypadku, gdy wręczający posługuje się obietnicą udzielenia korzyści majątkowej jest chwila, gdy oświadczenie gotowości udzielenia takiej korzyści dojdzie do osoby pełniącej funkcję publiczną, niezależnie od tego czy zostanie ono przyjęte, czy też odrzucone, Przekupstwo jest bowiem przestępstwem bezskutkowym, a zatem jego dokonanie następuje w chwili realizacji znamion czynnościowych.
Postanowienie SN z dnia 14 marca 2007 r., III KK 248/06
Standard: 14287