Przedmiot ochrony przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii
Wprowadzenie do obrotu, uczestniczenie w obrocie, udzielanie środka odurzającego (art. 56 u.p.n.) Wytwarzanie, przetwarzanie, przerabianie środka odurzającego (art. 53 u.p.n.) Posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych (art. 62 i 62a u.p.n.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Przyjęcie w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 27 października 2005 r., I KZP 32/05, że zdrowie społeczne jest głównym dobrem chronionym przepisami penalizującymi obrót narkotykami, nie oznacza, że poza przedmiotem ochrony pozostaje zdrowie pojedynczych osób, tak jak w odniesieniu do przestępstw przeciwko zdrowiu i życiu.
Zdrowie społeczne (publiczne), to pojęcie obejmujące swym obszarem znaczeniowym zdrowie każdego człowieka należącego do społeczności, dla ochrony której kryminalizuje się określone czyny. Jeśli zdrowie publiczne uznaje się za główne dobro prawne chronione przepisami typizującymi przestępstwa „narkotykowe”, to zdrowie konkretnych osób, do których trafiają te niebezpieczne dla zdrowia substancje, uznać można za mieszczące się w tak pojmowanym przedmiocie ochrony, bądź też, z innego punktu widzenia, za uboczny przedmiot ochrony. Podstawą ustalenia przynależności porównywanych typów przestępstw do tego samego rodzaju może być każde z atakowanych nimi dóbr, bez znaczenia, czy mieści się ono w głównym, czy ubocznym przedmiocie ochrony.
W niniejszej sprawie przypisano oskarżonemu popełnienie przestępstwa polegającego na wprowadzaniu w latach 2004-2007 do obrotu znacznych ilości różnego rodzaju narkotyków, które godziły w zdrowie dużej, niemożliwej do określenia ilości osób.
Wyrok SN z dnia 24 sierpnia 2016 r., V KK 33/16
Standard: 75901 (pełna treść orzeczenia)
Uchwałą z dnia 27 października 2005 r. (sygn. akt I KZP 32/05, publ. OSNKW 2005/11/105) Sąd Najwyższy stwierdził jednoznacznie, że przedmiotem ochrony jest zdrowie społeczne (publiczne) w aspekcie zapobiegania zjawisku narkomanii. Warto także wskazać, że uchwała powyższa została podjęta jako odpowiedź na pytanie prawne sprowadzające się do tego, czy dobrem chronionym jest w omawianych przypadkach zdrowie w aspekcie publicznym, czy zdrowie konkretnego człowieka (dobro ściśle osobiste). Tak samo kwestię tę ujęto m.in. w orzeczeniach Sądów Apelacyjnych: w Warszawie z dnia 29 stycznia 2003 r. (sygn. akt II AKa 510/02, OSA 2003/7/71), w Krakowie (sygn. akt II AKa 213/04), czy w Katowicach (sygn. akt II AKa 15/04, OSA 2005/1/1, KZS 2005/5/70). Tożsamy przedmiot ochrony decyduje o jednorodzajowości przestępstw, a skoro brak tej tożsamości, nie ma podstaw do przyjęcia, by czyn z art. 158 § 1 k.k. będący zamachem na ściśle osobiste dobro konkretnego pokrzywdzonego, był podobny do czynu z art. 53 ust. 2 obecnie obowiązującej ustawy przeciwko narkomanii. Uchwalenie nowej ustawy przeciwko narkomanii nie zmienia w żadnym razie poglądów odnoszących się do omawianej kwestii (vide: K. Łucarz, Komentarz do tejże nowej ustawy, do jej art. 53, teza 1, LEX).
Wyrok SA w Warszawie z dnia 17 września 2014 r., II AKa 219/14
Standard: 6128 (pełna treść orzeczenia)