Analiza kontekstu groźby i relacji między pokrzywdzonym a oskarżonym
Groźba karalna (art. 190 k.k.)
Doświadczenie życiowe nakazuje uznać, iż w wielu wypadkach skonfliktowane strony kierują wobec siebie groźby wyrażane w słowach „zabiję cię” itp., co jednak jest jedynie postacią odreagowania konfliktu i wyrażenia agresji, a nie dowodzi rzeczywistego zamiaru zabójstwa. Ustalenie zamiaru towarzyszącego zachowaniu sprawcy podlega zawsze takim samym regułom dowodzenia, jak pozostałe okoliczności sprawy, a zatem wymaga niespornego udowodnienia i nie może ograniczać się jedynie do domniemań bądź stawiania uprawdopodobnionych lecz nie udowodnionych bezspornie tez.
Wyrok SA Katowice z dnia 20 listopada 2015 r., II AKa 405/15
Standard: 14661
Oceniając (…) zarzuty naruszenia prawa materialnego – art. 190 § 1 k.k., art. 245 k.k. i 216 § 1 k.k. sądy obu instancji powinny były wziąć pod uwagę „specyficzne” wzajemne relacje cechujące nieformalny związek, w którym pokrzywdzona i oskarżony pozostawali przez okres ośmiu lat przyzwalając na posługiwanie się wobec siebie i innych słownictwem powszechnie uważanym za obraźliwe. (…) Wypowiedzi obu stron powinny być przez sądy analizowane z uwzględnieniem ich kontekstu, który obejmuje także towarzyszące wypowiedziom zachowania. W tej sprawie sąd winien rozważyć, czy zachowanie oskarżonego oceniane na tle charakterystycznych dla wieloletniego wspólnego pożycia obu stron, panujących pomiędzy nimi stosunków, mogą zostać zakwalifikowane jako wywołujące u pokrzywdzonej realne obawy.
Wyrok SN z dnia 7 października 2008 r., III KK 153/08
Standard: 14119