Przepadek przedmiotów czynności wykonawczej (art. 44 § 6 k.k.)

Zważywszy na znaczenie, jakie w nauce prawa karnego nadaje się każdej z wymienionych kategorii przedmiotów, związanych w różny sposób z popełnieniem przestępstwa, należy zauważyć, że tylko w art. 44 § 6 k.k. przewidziano przepadek przedmiotów czynności wykonawczej (K. Postulski, M. Siwek: Przepadek w polskim prawie karnym, Kraków 2004, s. 138-146). Przepis ten ogranicza zakres przepadku do tych typów przestępstw, których czynność sprawcza polega na postąpieniu z przedmiotem wykonawczym w opisany w nim sposób, naruszający ustawowy zakaz ich wytwarzania, posiadania, obrotu, przesyłania, przenoszenia lub przewozu. W polskim ustawodawstwie jest wiele takich typów przestępstw, zwłaszcza w tzw. pozakodeksowych przepisach karnych (zob. np. art. 133 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne, Dz.U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271; art. 306 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.; art. 129 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, Dz.U. Nr 92, poz. 880 ze zm.). O możliwości, ewentualnie o obowiązku orzeczenia na podstawie art. 44 § 6 k.k. przepadku ściśle określonych w przepisach karnych przedmiotów decyduje zatem to, czy sprawca dokonał względem nich zakazanych czynności wykonawczych, popełniając w ten sposób czyn zabroniony.

Uchwała SN (7) z dnia 30 października 2008 r., I KZP 20/08

Standard: 14076 (pełna treść orzeczenia)