Odmowa tymczasowego dopuszczenia pełnomocnika do udziału w rozprawie a nieważność na podstawie art. 379 pkt 5 k.p.c.
Pozbawienie strony możności obrony swoich praw (art. 379 pkt 5 k.p.c.) Tymczasowe dopuszczenie pełnomocnika; zatwierdzenie czynności przez stronę (art. 97 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Niedopuszczenie aplikantki adwokackiej nieposiadającej upoważnienia dotychczasowego pełnomocnika do udziału w posiedzeniu, na którym zamknięto rozprawę apelacyjną, może naruszać art. 97 § 1 k.p.c. i prowadzić do nieważności postępowania (art. 379 pkt 5 k.p.c.).
Wyrok SN z dnia 3 lutego 2021 r., I PSKP 4/21
Standard: 59544 (pełna treść orzeczenia)
Judykatura zgodnie przyjmuje, że w postępowaniu przed sądem drugiej instancji odpowiednio ma zastosowanie art. 97 § 1 i 2 k.p.c., w myśl którego sąd może tymczasowo dopuścić do podjęcia naglącej czynności procesowej osobę nie mogącą na razie przedstawić pełnomocnictwa, wyznaczając jednocześnie termin, w ciągu którego osoba działająca bez pełnomocnictwa powinna je złożyć albo przedstawić zatwierdzenie swej czynności przez stronę (por.m.in. nie publikowane postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2015 r., V CSK 534/14, z dnia 14 czerwca 2017 r., IV CZ 21/17). Przepis ten dotyczy sytuacji, gdy osoba mająca podjąć czynności procesowe nie może się wylegitymować stosownym pełnomocnictwem (pełnomocnictwem substytucyjnym, upoważnieniem) bądź z tej przyczyny, że nie zostało ono dotąd udzielone, bądź wprawdzie zostało udzielone, ale nie może być przedstawione w danej chwili. W tym drugim wypadku wymagany jest wysoki stopień prawdopodobieństwa faktu udzielenia pełnomocnictwa procesowego. Fotokopia, bądź fax w braku elementu konstytuującego w postaci podpisu nie stanowią dokumentu pełnomocnictwa, ale mogą wykazywać jego treść i odpowiednio spełniać wymóg uprawdopodobnienia istnienia czynności mocodawcy dokonanej w formie pisemnej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2007 r., IV CSK 228/07, OSNC-ZD 2008, Nr 3, poz. 88, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 kwietnia 2011 r., II UK 316/10, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2003 r., I CZ 192/02, OSNC 2004, Nr 4, poz. 64, postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2011 r., IV CSK 172/11, z dnia 25 czerwca 2015 r., V CSK 534/14).
Wykładnia powyższa uwzględnia cel regulacji, stanowiącej element gwarancji procesowych prawa strony do podjęcia obrony w postępowaniu sądowym. Zaniechanie zastosowania art. 97 § 2 w zw. z art. 397 § 2 i art. 13 § 2 k.p.c. poprzez odmowę tymczasowego dopuszczenia do udziału w rozprawie osoby mogącej być pełnomocnikiem, mimo uprawdopodobnienia jej upoważnienia faksem przesłanym wcześniej do sądu, w sytuacji gdy bez wątpienia istniała potrzeba podjęcia przez uczestnika naglącej czynności procesowej doprowadziło do naruszenia wskazanego przepisu, skutkującego pozbawieniem możności obrony praw w postępowaniu przed sądem drugiej instancji. W opisanych okolicznościach uchybienie to miało charakter kwalifikowany stanowiąc tym samym ustawową przyczynę nieważności postępowania apelacyjnego (art. 379 pkt 5 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.).
Postanowienie SN z dnia 7 lutego 2018 r., V CSK 188/17
Standard: 13960