Działanie „w krótkich odstępach czasu”

W doktrynie podnosi się, że w zakresie art. 12 k.k. pojęcie krótkich odstępów czasu należy odnosić do całego czynu ciągłego i wykładać je w zależności od okoliczności (zob. Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. Art. 1–116, red. M. Królikowski, ‎R. Zawłocki, Warszawa, 2016, s. 349–350).  Pogląd ten znajduje odzwierciedlenie ‎w stanowisku Sądu Najwyższego, który stwierdził, że „nawet kilkumiesięczne przedziały czasowe pomiędzy kolejnymi zachowaniami sprawcy czynu ciągłego mogą być w określonych okolicznościach traktowane jako "krótkie odstępy czasu" w rozumieniu art. 12 k.k.” (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 09 marca 2006 r., V KK 271/05). 

Wyrok SN z dnia 8 lutego 2023 r., II ZOW 58/22

Standard: 76995 (pełna treść orzeczenia)

Sformułowanie dotyczące „krótkich odstępów czasu” jest nieprecyzyjne i trudne do określenia. W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się rozmaicie kształtowane rozmiary czasowe, umożliwiające przyjęcie „krótkich odstępów czasu” w rozumieniu art. 12 § 1 k.k. – poczynając od kilku dni, na kilkunastu miesiącach kończąc.

W pewnych konkretnych sytuacjach i okolicznościach za krótki odstęp czasu,‎w rozumieniu art. 12 § 1 k.k., można uznać odstęp kilku, a nawet kilkunastu miesięcy pomiędzy poszczególnymi zachowaniami sprawcy czynu ciągłego (zob. wyrok SN z dnia 1 lutego 2006 r., II KK 127/05; postanowienie SN z dnia 9 marca 2006 r., V KK 271/05). Można odnaleźć też argumentację odwołującą się do art. 6 § 2 k.k.s., w ramach wykładni systemowej, zgodnie z którą w zakresie czynów zabronionych za krótki odstęp czasu uważa się okres do 6 miesięcy.

W ocenie Sądu Najwyższego przyjęcie kilkuletniego okresu działania ze z góry powziętym zamiarem jest możliwe, jednakże pod warunkiem maksymalnie kilkumiesięcznych odstępów czasowych pomiędzy poszczególnymi aktami sprawczymi pozwalającymi na wykazanie „z góry powziętego zamiaru”, zrealizowanego wobec wszystkich zindywidualizowanych, choćby w ogólnym zarysie zamierzonych zachowań. W istocie jednak tylko w sytuacjach zupełnie wyjątkowych można przyjąć, że sprawca obejmował tym samym (nie zaś jedynie odnawialnym) zamiarem zachowania realizowane w odstępach np. kilkumiesięcznych.

Wyrok SN z dnia 7 lutego 2023 r., I KK 293/22

Standard: 76991 (pełna treść orzeczenia)