Przedmiot regulacji ustawy o ochronie zwierząt (art. 2)
Ustawa o ochronie zwierząt
Zgodnie z ustawą z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o ochronie zwierząt (Dz. U. nr 79, poz. 668) została zmieniona treść art. 2 ustawy określającego przedmiot regulacji ustawy i w miejsce obejmującego dotychczas postępowania z wymienionymi w nim kategoriami zwierząt, przedmiotem ochrony uczyniono zwierzęta kręgowe.
Wyrok SN z dnia 13 grudnia 2016 r., II KK 281/16
Standard: 60652 (pełna treść orzeczenia)
Ustawa o ochronie zwierząt reguluje postępowanie ze zwierzętami kręgowymi (art. 2 ust. 1). Ustawa określa zasady transportu zwierząt, zabiegów na zwierzętach, uboju, uśmiercania i ograniczania populacji zwierząt, a także nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt. Jedyne wyłączenie z powyższego zakresu zastosowania ustawy przewiduje art. 2 ust. 2. Przepis ten stanowi, że ustawy nie stosuje się do procedur stanowiących doświadczenie w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r. o doświadczeniach na zwierzętach (Dz. U. Nr 33, poz. 289, ze zm.; dalej: ustawa o doświadczeniach na zwierzętach).
W ustawie o ochronie zwierząt podkreśla się, że zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę (art. 1 ust. 1 u.o.z.). W konsekwencji ustawa nakazuje humanitarne traktowanie każdego zwierzęcia, czyli traktowanie uwzględniające potrzeby zwierzęcia i zapewniające mu opiekę i ochronę (art. 5 w związku z art. 4 pkt 2 u.o.z.).
Na gruncie polskiego ustawodawstwa zakazane jest znęcanie się nad zwierzętami (art. 6 ust. 1a u.o.z.). Ustawa o ochronie zwierząt rozumie przez to zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania zwierzętom bólu lub cierpień (art. 6 ust. 2 u.o.z.).
Naruszenie szeregu postanowień ustawy o ochronie zwierząt zagrożone jest sankcjami karnymi (zob. art. 35-40 u.o.z.).
W ustawie o ochronie zwierząt jako zasadę przyjęto zakaz zabijania zwierząt, od którego wyjątki są ściśle określone (art. 6 ust. 1 u.o.z.). Pierwszy z tych wyjątków pozwala na ubój i uśmiercanie zwierząt gospodarskich w celu pozyskania pożywienia dla człowieka, co może mieć miejsce wyłącznie z poszanowaniem wymogów i metod określonych w art. 33 u.o.z. oraz przepisach odrębnych (w tym m.in. zaskarżonym art. 34 ust. 1 i 3 u.o.z.).
Art. 33 ust. 1a u.o.z. podkreśla, że uśmiercanie zwierząt może odbywać się wyłącznie w sposób humanitarny, polegający na zadawaniu przy tym minimum cierpienia fizycznego i psychicznego.
Wyrok TK z dnia 10 grudnia 2014 r., K 52/13
Standard: 88350 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 13824