Manewr skrętu w lewo a zmiana pasa ruchu, kierunku jazdy, manewr wyprzedzania
Naruszenie zasad - manewry
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1260 t.j.) kierujący pojazdem, zmieniając zajmowany pas ruchu, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu, na który zamierza wjechać. Literalnie odczytując przepisy obowiązek ustąpienia pierwszeństwa pojazdu dotyczy tylko kierowcy zmieniającego zajmowany pas ruchu, a nie dotyczy ten obowiązek kierowcy zmieniającego kierunek jazdy. W ocenie Sądu Okręgowego dotyczy to jedynie sytuacji, gdy kierujący zmieniający kierunek ruchu zachowa szczególną ostrożność wymaganą przy tego rodzaju manewrach. Na kierowcy zamierzającym wykonać manewr zmiany kierunku jazdy w lewo, ciąży nie tylko obowiązek zawczasu i wyraźnego zasygnalizowania tego manewru oraz baczenia, aby nie spowodował on zajechania drogi pojazdowi jadącemu z kierunku przeciwnego, ale także w zależności od okoliczności, wynikający z zasady szczególnej ostrożności, obowiązek upewnienia się, przez spojrzenie w lusterko wsteczne lub boczne, czy znajdujący się za nim pojazd nie uniemożliwia bezpiecznego wykonania tego manewru. ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2006 r., IV KK 416/05, OSNwSK 2006 nr 1, poz. 511).
Kierujący zmieniający kierunek jazdy musi dołożyć większej staranności niż inny uczestnik ruchu. Wykonując ten manewr musi wykorzystać wszystkie dostępne mu sposoby, aby wykonywać ten manewr bezpiecznie. Zawsze uczestnik ruchu powinien kierować się, oprócz wymogów wynikających z przepisów ruchu drogowego, także zdrowym rozsądkiem, ogólną przezornością i respektowaniem bezpieczeństwa innych.
Wyrok SO w Poznaniu z dnia 22 września 2017 r., IV Ka 710/17
Standard: 10300 (pełna treść orzeczenia)
Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym kierujący pojazdem może zmienić kierunek jazdy lub zajmowany pas ruchu tylko z zachowaniem szczególnej ostrożności. Zmiana kierunku jazdy jest manewrem polegającym na kontynuowaniu jazdy w innym niż dotychczasowy kierunku, niewynikającym jedynie z przebiegu drogi, a zależnym od woli kierującego. Istotą manewru jest dalsza jazda w prawo lub w lewo w stosunku do tego kierunku, w jakim poruszał się pojazd do tej pory. Z pewnością zmianą kierunku ruchu jest skręcenie w prawo. Zmiana kierunku jazdy wymaga od kierującego pojazdem szczególnej ostrożności, która polega na upewnieniu się, że nie spowoduje zajechania drogi innemu kierującemu. Kierujący ma obowiązek sygnalizowania każdej zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu (art. 22 ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym) z takim wyprzedzeniem, aby manewr ten nie zaskoczył jadących z tyłu i nie zmusił ich do zmiany prędkości lub gwałtownego hamowania.
Istnieje związek przyczynowy pomiędzy naruszeniem przez oskarżonego reguł ostrożności a zaistnieniem wypadku i jego skutkami w postaci urazu pokrzywdzonego. Gdyby oskarżony zastosował się do tychże reguł, zachował szczególną ostrożność, upewnił się, że może bezpiecznie zmienić kierunek jazdy i zjechać w prawo, nie doszłoby do zajechania drogi pokrzywdzonemu. W takiej sytuacji pokrzywdzony nie musiałby podejmować manewrów obronnych.
Pokrzywdzony w sposób nienależyty obserwował drogę i dlatego zbyt późno podjął manewry obronne. Jednak nie budziło wątpliwości Sądu, że naruszenie przez oskarżonego reguły szczególnej ostrożności, polegającej na upewnieniu się, że nie spowoduje zajechania drogi innemu kierującemu, w prosty sposób prowadziło do zaistnienia wypadku. Natomiast okoliczność, że inny uczestnik ruchu drogowego naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym i przyczynił się do wypadku, jest elementem zmniejszającym winę sprawcy i dlatego powinno być traktowane jako okoliczność łagodząca (uchwała Izby Karnej Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 1975 r. V KZP 2/74, OSNKW 1975, z. 3-4, poz. 33).
Wyrok SR w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 16 marca 2017 r., II K 310/16
Standard: 10747 (pełna treść orzeczenia)