Stałe źródło dochodu z przestępstwa w rozumieniu art. 65 § 1 k.k.

Aby możliwe było przyjęcie, iż sprawca z popełnienia przestępstwa uczynił sobie źródło stałego dochodu „stałość” źródła dochodu według powszechnie żywionych intuicji językowych oznacza tyle co jego niezmienność, trwałość oraz ciągłość (Słownik języka polskiego, red. S. Skorupka, H. Auderska, Z. Łempicka, Warszawa 1968). ( G. Łabuda [w:] Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, red. J. Giezek, Warszawa 2021, art. 65., teza 6).

Sprawca osiąga stały dochód, którego źródłem jest przestępczy proceder, jeśli ten dochód w wyniku przestępczego postępowania uzyskuje z pewną regularnością, czy jak to ujął Sąd Okręgowy powtarzalnością. Sprawca czyni sobie z przyjmowania korzyści majątkowej stałe źródło dochodu wówczas, gdy dopuszcza się przestępstwa wielokrotnie i z pewną regularnością, a takie zachowania stanowią dla niego sposób na uzyskiwanie dochodu, przy czym nie musi to być ani jedyne, ani główne jego źródło. ( postanowienie SN z dnia 13 lutego 2008 r., III KK 369/07, zob. także G. Łabuda [w:] Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, red. J. Giezek, Warszawa 2021, art. 65, teza 7 i przywołane tam judykaty).

Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 1 lutego 2023 r., II AKa 294/21

Standard: 78772 (pełna treść orzeczenia)

Ze zgodnych poglądów doktryny i judykatury wynika, iż źródło dochodów „stałe” nie musi być wyłączne, ani główne, ani nawet przynoszące dochód o istotnym znaczeniu dla sprawcy. Wystarczy, że korzyść majątkowa z przestępstwa stanowi uboczne źródło dochodu.

Sąd Apelacyjny w Krakowie trafnie uznał dawniej, że sprawca czyni z popełnienia przestępstwa swe stałe źródło dochodu (art. 65 § 1 k.k.), gdy dopuszcza się przestępstwa wielokrotnie z pewną regularnością i z niego uzyskuje systematycznie dochód, który nie musi być jedynym ani głównym źródłem jego utrzymania (wyrok z dnia 31 marca 2015 roku – II AKa 34/15, KZS 4/15 poz. 84, zbiór 3655).

Wyrok SA w Krakowie z dnia 12 lipca 2017 r., II AKa 143/17

Standard: 14583