Kurator sądowy jako organ postępowania wykonawczego

Kurator sądowy jest niewątpliwie funkcjonariuszem publicznym, co wprost wynika z art. 115 § 13 pkt 3 k.k. Jest on jednocześnie organem postępowania wykonawczego, co wynika z kolei z zapisu w art. 2 pkt 6 k.k.w. Kurator jako organ postępowania wykonawczego jest organem o dużym stopniu samodzielności, o czym przekonuje m. in. treść art. 75 § 2a k.k. oraz udział kuratora w posiedzeniu sądu w postępowaniu wykonawczym – art. 22 § 1 k.k.w., możliwość składania przez kuratora różnego rodzaju wniosków, np. o warunkowe zwolnienie z odbycia reszty kary pozbawienia wolności – art. 161 § 2 k.k.w. lub ograniczenia wolności – art. 66 § 1 k.k.w. i dowodem czego jest wreszcie zakres działania sądowego kuratora zawodowego określony w art. 173 k.k.w. Na podstawie tych przepisów uznać należy, że kurator zawodowy jest istotnym organem postępowania wykonawczego, który może samodzielnie inicjować postępowania incydentalne i podejmować różne decyzje ważne z punktu widzenia skazanego. Kurator zawodowy jest uprawniony do udziału w posiedzeniach sądu, organizuje i nadzoruje wykonanie kary ograniczenia wolności, obok wymienionych wniosków może również samodzielnie składać zażalenia w toku postępowania wykonawczego (zob. art. 162 § 3 k.k.w. i art. 13 § 3 k.k.w.). Jego rola nie ma zatem charakteru tylko pomocniczego. Kurator sądowy jest między innymi organem, który zbiera informacje na temat skazanego, w szczególności w drodze wywiadu środowiskowego – art. 14 § 1 k.k.w. oraz sprawuje dozór nad skazanym. Zadaniem dozoru jest między innymi kontrola ścisłego wykonywania przez skazanego nałożonych na niego obowiązków - art. 170 § 1 k.k.w. i art. 171 § 2 k.k.w. Relacja z tych czynności zawarta w sprawozdaniach ma istotne znaczenie dla sądu decydującego na przykład o ewentualnym zarządzeniu wykonania kary.

Postanowienie SN z dnia 18 grudnia 2013 r., III KK 392/13

Standard: 13686 (pełna treść orzeczenia)