Kumulatywna ochrona znaku na podstawie art. 296 p.w.p. oraz art. 10 u.z.n.k.
Oznaczenie przedsiębiorstwa wprowadzające klientów w błąd (art. 5 u.z.n.k.) Wprowadzenie w błąd co do istotnych cech towarów lub usług (art. 10 u.z.n.k.) Roszczenia z tytułu czynu nieuczciwej konkurencji (art. 18 u.z.n.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Możliwości uwzględnienia powództwa na podstawie przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji nie wyklucza, to że żądającemu ochrony przysługują prawa wyłączne albo że z powołaniem się na te prawa nie może uzyskać ochrony.
Przesłanką udzielenia ochrony na podstawie przepisów ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji nie jest naruszenie praw ochronnych, lecz działanie (zaniechanie) podjęte w związku z działalnością gospodarczą, które jest szkodliwe, gdyż zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klientów, jeżeli jest jednocześnie bezprawne jako sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami (art. 3 ust. 1 w zw. z art. 1 u.z.n.k.).
Przysługiwanie stronie pozwanej o czyn nieuczciwej konkurencji prawa ochronnego na znak towarowy nie wyłącza z samej zasady możliwości skierowania przeciwko niej roszczenia opartego na przepisach ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji w związku z używaniem tego znaku (por. wyrok SN z dnia 14 października 2009 r., V CSK 102/09 oraz z dnia 26 marca 2000 r., III VKN 777/00).
Wyrok SN z dnia 2 lutego 2017 r., I CSK 778/15
Standard: 13611 (pełna treść orzeczenia)
Kumulatywna ochrona znaku na podstawie art. 296 p.w.p. oraz art. 10 u.z.n.k. uzasadniona jest wówczas, gdy ten sam czyn wypełnia jednocześnie znamiona deliktu oraz przesłanki naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy. Podmiot uprawniony musi wykazać, iż tym samym zachowaniem naruszyciel godzi zarówno w jego prawo podmiotowe (z rejestracji znaku), jak i w zasady uczciwej konkurencji przez takie oznaczenie towarów, jakie może wprowadzić w błąd co do jego pochodzenia, zagrażając lub naruszając interes konkurenta lub klienta, stanowiąc nieuczciwe zachowanie w obrocie (por. wyrok SN z dnia 3 lipca 2008 r., IV CSK 88/08, wyrok SN z dnia 23 października 2008 r., V CSK 109/08).
Zakres roszczeń ochronnych przewidzianych w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji jest przy tym szerszy, ponadto ma zastosowanie także do ochrony oznaczeń towarów i usług nie zarejestrowanych (por. wyrok SN z dnia 4 września 2002 r., I CKN 963/00).
Przepis art. 10 ust. 1 u.z.n.k. z natury rzeczy może dotyczyć oznaczenia używanego, gdyż tylko wtedy spełnione są jego funkcje. Używanie zapewnia ujawnienie oznaczenia i pochodzenia towaru. Nie wystarczy samo skojarzenie ani możliwość jego powstania. Towar nieobecny na obszarze ochrony nie ma znaczenia gospodarczego, gdyż nie prowadzi do powstania następczych omyłek w obrocie.
Naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy może nastąpić przez wierne odtworzenie na takich samych towarach (reprodukcja) lub naśladownictwo (imitacja). W tym drugim wypadku może ona polegać także na zmodyfikowaniu postaci bądź użyciu części znaku oryginalnego, a przesłanką udzielenia ochrony będzie ryzyko pomyłki co do pochodzenia towaru.
Dla przyjęcia odpowiedzialności z tytułu nieuczciwej konkurencji, także dla zastosowania konkretnego przepisu rozdziału 2, konieczne jest, aby określone działanie odpowiadało ogólnym przesłankom określonym w art. 3 u.z.n.k. (por. wyrok SN z dnia 23 kwietnia 2008 r., III CSK 377/07).
ochrona znaku towarowego uzasadniona jest tylko gdy wprowadzono w błąd co do pochodzenia towaru, wszystkie inne sposoby używania znaku towarowego osoby trzeciej są legalne, przy czym należy tak wyważać interesy uczestników obrotu gospodarczego aby nie nadużywali pozycji na rynku. Samo w sobie budowanie skojarzeń nie jest zakazane, ani sprzeczne z dobrymi obyczajami, chyba że inny jest cel działania używającego (por. wyrok SN z dnia 5 lipca 2012 r., IV CSK 23/12). Także bezprawne użycie cudzego znaku towarowego, ale w sposób, który nie wywołuje niebezpieczeństwa wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów, nie może być uznane za naruszenie prawa ochronnego. Porównanie powinno obejmować nie tylko semantyczne i fonetyczne, ale i wizualne zbieżności znaku ze znakiem słowno-graficznym używanym przez pozwanego używającego (por. wyrok SN z dnia 26 września 2013 r., II CSK 710/12).
Żądanie pozwu obejmujące roszczenia o zaniechanie naruszania prawa ochronnego na znak towarowy (art. 296 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej, jedn. tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 1410) oraz o zaniechanie niedozwolonych działań stanowiących czyn nieuczciwej konkurencji i usunięcia ich skutków (art. 18 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, jedn. tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.) powinno być sformułowane precyzyjnie i jednoznacznie.
Wyrok SN z dnia 7 sierpnia 2014 r., II CSK 761/13
Standard: 67287 (pełna treść orzeczenia)