Pojęcie „zajmować się sprawami majątkowymi lub działalnością” w rozumieniu art. 296 § 1 k.k.
Nadużycie zaufania w obrocie gospodarczym (art. 296 k.k.) Podmiotowy krąg osób odpowiedzialnych za nadużycie zaufania (art. 296 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zajmowanie się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 296 § 1 k.k. to m.in. obowiązek polegający na dbałości o majątek (mienie) i jego ochronę przed umniejszeniem, czy też obowiązek podejmowania działań zmierzających do pomnożenia majątku (mienia).
Zachowanie sprawcy jest wyznaczone przez trzy elementy, tj.:
- formalną powinność zachowania się sprawcy wobec pokrzywdzonego,
- nadużycie przez niego swoich uprawnień lub niedopełnienie obowiązków,
- powstanie szkody majątkowej pokrzywdzonego będącej, wynikiem realizacji znamion czynnościowych przez sprawcę (w art. 296 § 3 k.k. jest to szkoda w wielkich rozmiarach).
Pomiędzy powyższymi, występującymi łącznie, elementami musi istnieć związek przyczynowy, zaś każdy z tych elementów musi być objęty umyślnością co najmniej w zamiarze ewentualnym.” (vide: wyrok SA w Warszawie z dnia 2 grudnia 2020 r., II AKa 202/20).
Wyrok SA w Warszawie z dnia 24 listopada 2022 r., II AKa 451/21
Standard: 78373 (pełna treść orzeczenia)
Sformułowanie „zajmowanie się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą” rozumieć należy jako wszelkie zachowania polegające na rozstrzyganiu w tych sprawach, współdziałaniu w nich lub wpływaniu na rozstrzygnięcia, a więc na rozporządzaniu mieniem, dokonywaniu czynności prawnych, dotyczących mienia lub spraw majątkowych oraz na udzielaniu rady, jeśli jest się do tego z jakiegokolwiek tytułu zobowiązanym.
Jednym z warunków realizacji znamienia „zajmowania się sprawami majątkowymi” jest samodzielność decyzyjna w zakresie majątku mocodawcy, a dla przypisania sprawstwa nieodzowne jest stwierdzenie, że osoba wyrządzająca szkodę ma przynajmniej potencjalną możliwość podjęcia takich działań, które w sposób władczy kształtują sferę praw i obowiązków majątkowych danego podmiotu.
Ustalenie, czy dany stosunek stanowi „zajmowanie się sprawami majątkowymi”, powinno uwzględniać strukturę organizacyjną i faktyczne procedury podejmowania decyzji w ramach danego podmiotu. Te uwarunkowania mogą prowadzić do wniosku, że osoba formalnie niemająca uprawnienia do podjęcia danej decyzji, faktycznie wykonuje czynności, które z dużym prawdopodobieństwem doprowadzą do zapadnięcia decyzji o określonej treści - w takiej sytuacji spełniony może zostać wymóg samodzielności decyzyjnej sprawcy.
Wyrok SN z dnia 4 grudnia 2019 r., III KK 778/18
Standard: 78411 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 76125
Standard: 78421
Standard: 78436
Standard: 78437
Standard: 8329
Standard: 78531
Standard: 13519
Standard: 13518
Standard: 14649
Standard: 78565
Standard: 6118