Strona podmiotowa (zamiar) przestępstwa nadużycia władzy
Przestępstwo nadużycia władzy i niedopełnienia obowiązków przez funkcjonariuszy publicznych (art. 231 § 1 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Do znamion występku z art. 231 § 1 k.k. należy umyślność działania.
Nie każde przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków przez funkcjonariusza publicznego będzie stwarzać podstawy do pociągnięcia go do odpowiedzialności karnej. Warunkiem jest, by sprawca chciał lub co najmniej godził się na to, iż postępuje wbrew swojemu zakresowi uprawnień lub obowiązków, a nadto, by chciał lub co najmniej godził się na to, że w ten sposób działa na szkodę określonego interesu publicznego lub prywatnego.
Należy zatem wykazać świadomość i chęć bądź godzenie się funkcjonariusza zarówno na własne przekroczenie uprawnień czy niedopełnienie obowiązków, jak i na stwarzanie określonego niebezpieczeństwa.
Wyrok SN z dnia 17 stycznia 2017 r., WA 18/16
Standard: 27212 (pełna treść orzeczenia)
Funkcjonariusz publiczny musi obejmować swoim zamiarem zarówno przekroczenie uprawnień czy też niedopełnienie obowiązków, jak i to, że działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego.
Innymi słowy – niewykonanie konkretnego obowiązku przez funkcjonariusza publicznego może stanowić przestępstwo stypizowane w art. 231 § 1 k.k. wówczas, gdy funkcjonariusz ten w ramach czynności i kompetencji służbowych był rzeczywiście zobowiązany do jego wykonania oraz miał tego świadomość.
Wyrok SN z dnia 4 maja 2016 r., V KK 388/15
Standard: 14492 (pełna treść orzeczenia)