Uznanie pisma za doręczone (art. 139 k.p.k.)

Z treści art. 139 § 1 zd. pierwsze k.p.k. — interpretowanego w sposób systemowy, tj. z adekwatnym uwzględnieniem kontekstu normatywnego w którym się znajduje, a więc Rozdziału 15 Doręczenia, Działu IV Czynności procesowe, ustawy Kodeks postępowania karnego (ale również brzmienia przepisu art. 75 § zd. pierwsze 1 k.p.k.) wyraźnie wynika, że to na stronie spoczywa ciężar zatroszczenia się o to, by w razie zmiany adresu, pod który mają być wysyłane pisma podlegające doręczeniu (zmiany miejsca zamieszkania czy miejsca pobytu strony), organ procesowy dysponował aktualnymi danymi adresowymi strony, umożliwiającymi organowi doręczanie pism objętych obowiązkiem doręczania w taki sposób, by dotarły one do strony, tj. na aktualny adres zamieszkania czy pobytu (por. postanowienie SN z dnia 26 lutego 2021 r., IV KZ 7/21).

Postanowienie SN z dnia 13 marca 2025 r., IV KO 121/24

Standard: 87718 (pełna treść orzeczenia)

Skazany, mając świadomość toczącego się postępowania odwoławczego, nie sprostał ciążącemu na nim obowiązkowi poinformowania Sądu o aktualnym miejscu pobytu, czego skutkiem było pozbawienie się możliwości korzystania z przysługujących mu uprawnień. Było to wynikiem wyłącznie przyjętej postawy skazanego, nie zaś przyczyn obiektywnych i niezależnych, o których mowa w art. 126 § 1 k.p.k.

Postanowienie SN z dnia 17 stycznia 2022 r., III KZ 55/21

Standard: 76740 (pełna treść orzeczenia)