Orzeczenia kończące postępowanie karne
Prawomocność orzeczeń w postępowaniu karnym; Ne bis in idem (art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k.) Orzeczenia podlegające zaskarżeniu kasacją (art. 519 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Przez orzeczenie kończące postępowanie należy rozumieć tylko takie rozstrzygnięcie, które prawnie wyłącza możliwość dalszego zwykłego toku instancyjnego, a nie jakiegokolwiek postępowania w ogóle.
Ocena, czy konkretne rozstrzygnięcie stanowi orzeczenie kończące postępowanie zależy od tego, czy po jego wydaniu możliwy jest jeszcze normalny (zwykły) bieg tego postępowania (por. Z. Doda: op. cit., s. 120-121; uchwałę Izby Karnej SN z dnia 9 października 2000 r., I KZP 4/00, postanowienia SN: z dnia 9 czerwca 2009 r., IV KK 461/08; z dnia 25 września 2013 r., III KK 231/13).
Uchwała SN (7) z dnia 29 listopada 2016 r., I KZP 6/16
Standard: 13428 (pełna treść orzeczenia)
Przez orzeczenie kończące postępowanie rozumieć należy tylko takie orzeczenie, które prawnie wyłącza możliwość dalszego zwykłego toku instancyjnego, a nie jakiegokolwiek postępowania w ogóle. W związku z tym to, czy dane orzeczenie należy uznać za kończące postępowanie, czy nie, zależne jest od tego, czy po jego wydaniu możliwy jest jeszcze normalny (zwykły) bieg tego postępowania (zob. uchw. Izby Karnej SN z 9.10.2000 r., I KZP 4/00; postanowienia SN:z 9.06.2009 r., IV KK 461/08; z 25.09.2013 r., III KK 231/13).
Wyrok SN z dnia 3 grudnia 2015 r., II KK 272/15
Standard: 25393 (pełna treść orzeczenia)