Jawność wewnętrzna w postępowaniu karnym (art. 96 k.p.k.)

Art. 96 k.p.k. w ogóle nie odnosi się do zagadnienia jawności zewnętrznej posiedzeń, regulując zagadnienie udziału w posiedzeniach stron oraz innych osób niebędących stronami, jeżeli ma to znaczenie dla ochrony ich interesów. Zagadnienie to bywa określane jako jawność wewnętrzna posiedzeń, jednak należy je wiązać nie tyle z zasadą jawności, ile z zasadą kontradyktoryjności. Czym innym jest bowiem prawo wstępu publiczności na salę sądową (rozprawę lub posiedzenie), czym innym zaś prawo do udziału w rozprawie lub posiedzeniu. To ostatnie wiąże się wszak nie tyle z samą obecnością, co z prawem do formułowania wniosków i wypowiadania się w każdej kwestii podlegającej rozstrzygnięciu przez sąd. Można więc sobie wyobrazić zarówno posiedzenia jawne, w których biorą udział strony lub (i) inne osoby, posiedzenia jawne, w których żadna ze stron udziału nie bierze (choć oczywiście - jak każdy - może być na sali sądowej obecna), posiedzenia niejawne, w których strony lub (i) inne osoby biorą jednak udział, jak też niejawne posiedzenia, w których udział stron jest wykluczony. Ta klasyfikacja opiera się na skrzyżowaniu dwóch zupełnie różnych kryteriów i przekonuje, że art. 96 k.p.k., który odnosi się jedynie do udziału określonych podmiotów w posiedzeniu, nie ma nic wspólnego z ich zewnętrzną jawnością.

Uchwała (7) z dnia 28 marca 2012 r., I KZP 26/11

Standard: 13417 (pełna treść orzeczenia)