Rozstrzyganie wątpliwości co do wykonania orzeczenia lub obliczenia kary (art. 13 k.k.w.)

Tryb przewidziany w art. 13 § 1 k.k.w. nie może bowiem służyć dokonywaniu zmian lub uzupełnień orzeczeń, choćby konkretne orzeczenie było dotknięte oczywistymi wadami; nie można zatem dokonywać zmian lub uzupełnień zapadłych orzeczeń także o te elementy, które powinny się w nich znaleźć jako obligatoryjne (postanowienia SN: z dnia 29 października 2013 r., IV KZ 65/13, wyroki SN z dnia 9 marca 2017 r., IV KK 339/16; z dnia 9 marca 2017 r., IV KK 337/16; z dnia 24 sierpnia 2016 r., III KK 271/16; z dnia 3 czerwca 2015 r., III KK 79/15; z dnia 13 lutego 2013 r., III KK 303/12; postanowienia SA w Krakowie: z dnia 26 lipca 2006 r., II AKo 96/06; z dnia 5 maja 2006 r., II AKzw 279/06; z dnia 3 grudnia 1998 r., II AKz 53/98; postanowienie SA w Gdańsku z dnia 17 marca 1999 r., II AKo 46/99; postanowienie SA w Lublinie z dnia 14 grudnia 2011 r., II AKzw 1263/11).

Wykreowanie za pomocą art. 13 k.k.w. nowych rozstrzygnięć, których brakuje w wyroku, będące niedopuszczalną ingerencją w merytoryczne elementy wyroku, nie pociąga za sobą skutków prawnych (por. wyrok SN w sprawie IV KK 339/16). W takim wypadku postanowienie to powinno zostać uchylone w trybie art. 24 k.k.w.

Postanowienia wydane w trybie art. 13 § 1 k.k.w. zapadają w toku postępowania wykonawczego i mają charakter rozstrzygnięć wpadkowych. Poza tym, że kończą procedurę w sprawie incydentalnej, nie kończą postępowania wykonawczego ani w sposób trwały nie przekształcają jego przedmiotu i w większości wypadków mogą być zmieniane albo uchylane w ramach art. 24 k.k.w. Orzeczenia takie nie rozstrzygają też o prawach i obowiązkach, a jedynie wyjaśniają to, o czym rozstrzygnięto w orzeczeniu podlegającym wykonaniu, którego wyjaśnienie ma nastąpić w trybie art. 13 § 1 k.k.w.

Postanowienie SN z dnia 8 czerwca 2022 r., I KK 214/22

Standard: 63880 (pełna treść orzeczenia)

Pominięcie dookreślenia w wyroku sposobu i częstotliwości, z jaką oskarżony powinien realizować nałożony na niego obowiązek informowania sądu o przebiegu okresu próby stanowi uchybienie, które uniemożliwia skuteczne egzekwowanie tego obowiązku oraz uniemozliwia konwalidowania ani w trybie art. 74 § 2 k.k., ani poprzez zastosowanie art. 13 k.k.w.

Wyrok SN z dnia 29 października 2019 r., II KK 99/19

Standard: 76368 (pełna treść orzeczenia)